17

'' Nee wacht!'' schreeuw ik naar Nick. Maar het was al telaat, hij was al de deur uit. De deur uit naar Daan.

~

Ik sta op en ren naar Nick toe. Maar Nick is veel te snel. En ik roep zijn naam. Maar krijg geen reactie terug. Hij blijft maar rennen en rennen. Ik pak mijn mobiel en besluit om Daan te bellen. Voor zijn eigen veiligheid. Ik toets Daans nummer in. Gelukkig nam hij in 1 keer op.

Sabine: DAAN!
Daan: Wat?
Sabine: Je moet NU een verstop plaats zoeken! Of via de achtertuin naar buiten gaan en veiligheid zoeken!
Daan: Wat? waarom?!
Sabine: Nick komt naar je toe! ZOEK EEN PLEK

Ik hing op. En was Nick uit m'n zicht verloren. Ik bleef rennen naar Daans huis. En ik zag Nick voor zijn deur staan. Proberen zijn deur in te slaan. En ren naar Nick toe en probeer hem te stoppen. '' Nick waarom doe je dit! Stop het!'' schreeuwde ik naar hem. '' IK DOE DIT VOOR JOU'' zegt hij terwijl hij probeert de deur verder in te slaan. Waarschijnlijk was Daan alleen thuis, anders had Daan's moeder allang de deur opengedaan. Of Sam en Jorn. '' Stop alsjeblieft!'' beveel ik Nick. '' Je maakt me hier echt niet beter op.. Als je dit doet alleen om mij blij te maken lukt het niet.. je maakt me alleen maar ongelukkiger.'' zeg ik voorzichtig. Nick stopte opeens met slaan. Blijkbaar had het hem een beetje geraakt wat ik zei, want hij keek me verdrietig aan. '' Hij moet ook pijn voelen.. de pijn die hij jou nu geeft.'' zegt hij zacht. '' Nee Nick, jij doet me pijn.'' zeg ik. Nick's gezicht was opeens verward. Hij wist nu niet meer wat hij moest doen. Als hij iets met Daan doet, krijgt Daan spijt, maar dan doet hij zijn kleine zusje pijn. Nick schudde verward zijn hoofd. Ik had verwacht dat hij nu zou stoppen. Maar hij sloeg nu nog 1 keer op de deur en legde zijn hoofd tegen de deur. Maar door die laatste klap zat er nu echt een gat in de deur. Nick kreeg zijn zelfvertrouwen en woede weer terug. Want hij maakte het gat groter en ging naar binnen. Ergens zat ik te overwegen om de politie te bellen. Want Nick breekt wel in, en wil Daan mishandelen. Ik moest het doen, anders kwam het leven van Daan er anders uit te zien. Ik pakte mijn mobiel en belde de politie. Gelukkig stonden ze er al binnen een paar minuten. Ze rende met ze allen naar binnen. Een man pakte mij vast om me gerust te stellen. Maar ik moest wegrennen. Want als Nick me zou zien, en zou weten dat ik gebeld had.. Dan had hij mij ook gepakt. En ren weg uit de meneer's armen en ren naar Daans achtertuin. Kijken of Daan zich hier ergens verstopt had. En god zij dank, hij zat achter een paar bosjes verstopt. Ik was zo bang dat Nick hem toch had gevonden. Ik ren naar Daan toe en wil in zijn armen springen, maar dan bedenk ik me dat hij het net heeft uitgemaakt. Nu ik er weer over na denk over dat hij het uit had gemaakt, vond ik het een klein beetje jammer dat Nick niets deed. Maar ik had het ook niet leuk gevonden als hij in het ziekenhuis lag. Daan keek me aan. Zijn ogen stonden vol angst. '' Sorry'' is het enige wat ik kon zeggen. '' Bedankt dat je me belde, anders lag ik misschien nu wel weer in het ziekenhuis.'' hij glimlachte naar me met zijn perfecte lach. Ja ik vond hem nog wel leuk. Maar ik moest accepteren dat het uit was. '' Ik heb alles gehoord en gezien wat Nick deed in mijn huis. Ik kon meekijken vanaf hier.'' zei hij. ' Awh '' zei ik en keek naar beneden. Het was erg ongemakkelijk tussen ons tweeën. Dus ik zei maar dat ik naar huis ging. Daan wou iets zeggen. Maar ik draaide me om en liep weg, inplaats van hem te troosten, want hij had net in het ziekenhuis kunnen liggen. Ik schud m'n hoofd en probeer de gedachten uit me hoofd te krijgen. Ik was de politie alweer ook vergeten. Maar ze waren er nog. '' IK HAAT JE! BEZOEK ME MAAR NIET IN DE GEVANGENIS. HEEL ERG BEDANKT HE. IK PROBEERDE JE TE HELPEN!'' schreeuwde Nick naar me. Ik keek naast me en zag dat ik al bij de voortuin was. 3 mannen hadden Nick vastgebonden. Nick wou meer zeggen en naar me toe rennen, maar de politie mannen duwde hem de auto in. Nick stak nog een middelvinger naar me op. En toen reden ze weg. Alle 3 de politieauto's. Ik heb Nick net gebroken. Maar hij mij ook. Ik moet geen spijt voelen. Het is allemaal zijn schuld.