Who's the guy that schreamt because thnx 2 him I've got a headache #5

Dan kijk ik verder in de kamer. Ik zie dan 2 tafels staan. Bij de eme staan allemaal half afgemaakte poppen en bij de andere liggen er allemaal hopen klei.
''Luister'' begint Itachi. ''Een paar dagen geleden is Sasori vermoord en dit was zijn kamer hij was trouwens ook de teamgenoot van Deidara, We dachten dat je misschien Deidara wou gaan helpen totdat we weten waar Orochimaru is''.
Ik knik.
''Maar 1 probleem ik heb geen spullen'' zeg ik opeens.
''Heb tegen Deidara gezegt dat hij meteen al je kleren en spullen moest meenemen en hij kwam terug met 1 tas'' zegt hij aan de ene kant verbaast.
''Klopt de spullen die ik van Sasuke heb gekregen heb ik allemaal verbrand'' zeg ik zo vaag mogelijk.
Hij kijkt me aan.
''Echt een actie voor jou'' lacht hij.
Ik kijk hem serieus aan.
''Maar wil je nog wat eten ofso'' vraagt hij.
Ik haal me schouders op. Hij maakt een gebaar dat ik hem moet volgen. Dan komen we in een vage ruimte uit wat denk ik een keuken moet voorstellen. Er staat een tafel met een paar stoelen en een fornuis. Itachi merkt dat ik verbaast om me heem kijk.
''De Akatsuki heeft niet genoeg geld voor een echte keuken en die shit'' legt hij uit.
Ik knik.
''Wil je nog wat eten'' grijnst hij.
Ik schut me hoofd.
''Ik ga in de stad wel wat zoeken alleen moet jij die jas uitdoen en iets anders aan doen'' lach ik.
Hij knikt en komt even later terug in zijn ouwe kleren. Hij maakt een gebaar dat ik hem moet volgen. Dan na een paar uur lopen komen we aan in een stad. Het boeid me niet echt welke stad het is. Ik loop meteen naar een fruitkraam en staar baar de aardbeien.
''Zo jonge dame, ik zie dat je gek bent op aardbeien en anders lijkt hem maar zo'' lacht de man van het kraampje.
*Wat een sukkel, innergrijs x3*.
''jah maar ik heb geen geld'' zeg ik. ''Ik heb geen ouders of geld en ik heb nooit wat te eten sinds ze dood zijn'' huil ik.
De man kijkt me verdrietig aan.
''Hier neem dan 2 doosjes mee'' zegt hij met meelevend.
''Dank u'' zeg ik en veeg de tranen weg.
Dan loop ik naar Itachi en hou de aardbeien onder zijn neus en kijk hem met een big smile aan.
''Hoe deed je dat'' vraagt hij verbaast.
''Ik acteerde maar'' lach ik en veeg de tranen weg.
Zo loop ik alle kraampjes af en nemen heel wat eten mee.
''Zeg zusje, deed je dit vaker ofso'' vraagt Itachi opeens.
''Ja in Konoha, maar daar wisten ze dat mam en pap dood waren en gaven ze vanzelf me allemaal fruit and stuff''.
We lopen rustig verder terug naar die vage schuilplaats. Het is dat Itachi erbij is anders zouik nooit in die schuilplaats blijven hor x3. En maar natuurlijk is Itachi de pakezel. Als we binnen komen begint er een vage gast (ze vind iedereen vaag =.='') tegen ons te gillen nou ik denk meer tegen Itachi.
''En wies dat'' vraagt hij en een plukje van zijn oranje haar valt voor zijn gezicht.
''Dit is mijn zusje -Hij wijst naar mij- en dankzij haar hebben we weer eten'' zegt hij en legt een mand vol met chocolade koekjes neer op de vage tafel (jup ze vind zelfs dingen vaag (:,).
''Nog een Uchiha''.
Het klinkt even alsof hij wou dat er nog maar 2 zouden leven.
''Jup ik ben Yuri Uchiha en ik ben natuurlijk de zus van Itachi en de net iets jongere 2lingzus van Sasuke die misvormde emo en de enige van de hele clan die het niet erg vind dat Itachi bijna iedereen heeft uitgemoord'' zeg ik droog.
''Jups en ze gaat orochimaru bespioneren, had ik toch gezegt'' zegt Itachi.
We kijken hem beide aan en hopen dat hij het begrijpt.
''Ik snap het'' zegt hij na minstens 5min.
*Yeah die vage dude gets it*.
Itachi en ik zuchten blij.
''Gelukkig dan hoef ik het neit mmer uit te leggen'' zeggen we tegelijk.
Hij kijkt ons een soort van beledigt aan.
''Maar dan gaat ze toch bij Deidara op de kamer'' vraagt hij.
Itachi knikt.
''Ik denk dat, dat ook de bedoeling was'' lacht hij.
Hij loopt dan de keuken in en legt ze op de tafel neer.
''Zeg wie was dat net die zo begon te schreeuwen'' vraag ik en neem een hap uit een appel.
''De leider van de Akatsuki''. ''En die appels en aardbeien moeten eerst gewassen worden'' zegt hij streng en pakt de appel uit mijn handen waar ik net een hap uit wou nemen.
Ik wil dan me appel terug pakken maar hij slaat op me hand. IK trek me hand terug en blaas erop want het deed pijn.