Hoofdstuk 16

Toen ik maandag ochtend om vijf uur nog geen antwoord had, besloot ik om die dag thuis te blijven. Het lukte me om de volgende ochtend Johanna er van te overtuigen dat ik me echt veel te slecht voelde om naar school te gaan. Zodra iedereen de deur uit was sprong ik mijn bed uit. Ik had nog geen ontbijt gehad, en ik had echt honger. Terwijl ik een beetje zat te zappen op de bank besloot ik dat ik school-ziek zijn best leuk vond. Ik wist dat ik eigenlijk andere dingen zou moeten oefenen, zoals objecten met mijn gedachtes manipuleren of zoiets, maar ik had er gewoon echt even geen zin in. Ik nam wel een rustdag. Of in elk geval een rust-ochtend. Maar na twee en een half uur merkte ik dat er niets meer op tv was en ik begon me ook wel aardig te vervelen. Dus ik schakelde het apparaat uit en besloot zuchtend om dan maar eens aan mijn zogenaamde huiswerk te gaan, van beide werelden.

Het liep al tegen enen toen ik toevallig uit mijn raam keek (wat ik eigenlijk al ongeveer elke tien minuten deed omdat ik me niet leek te kunnen concentreren) en een zwarte stip aan zag komen vliegen. Het had elke kraai kunnen zijn, maar hij vloog zo doelgericht dat het alleen Herman kon zijn. Zodra hij was neergestreken op mijn vensterbank maakte ik het witte rolletje aan zijn poot los. Er stond niet veel tekst op:

Beste Clarissa,
We begrijpen je probleem en hebben besloten dat jij genoeg ervaring hebt om dit probleem op te lossen.
Het enige advies dat we nog voor je hebben is dat je je gevoel moet volgen. We vertrouwen op jouw uitkomst.
Hoogachtend, De Raad.

Dat was het. Ik voelde me teleurgesteld. Ik had vertrouwd op hun advies en het enige wat ik kreeg was dat ik dit maar zelf moest oplossen. Ik las het briefje nog een keer en legde het toen zuchtend weg. Daar had ik dus ook helemaal niets aan gehad. Net op het moment dat ik op mijn bed wilde neerploffen ging de bel. Ik keek verbaasd in het gezicht van Kay.
"Hey, wat doe jij hier?"
" Hai, ik wilde even kijken of het wel goed met je ging. Ik had niets meer van je gehoord na vrijdag en je was vandaag niet op school dus… Nou ja.. Gewoon."
Ik glimlachte "Alles is goed hoor, ik voelde me vanochtend alleen heel erg beroerd. Wil je anders binnenkomen?" Ik hield de deur een stukje verder voor hem open toen hij aanstalten maakte om inderdaad binnen te komen. Ik liep voor hem uit naar de woonkamer en door naar de keuken.
" Wil je wat drinken!?" Riep ik naar achteren.
"Ja graag, doe maar wat."
Ik maakte voor mezelf een kop thee en voor hem een glas Ice Tea. Terwijl ik wachtte tot het water kookte liet ik de inhoud van de brief nogmaals door me heen gaan, samen met het gevoel van aangename verrassing toen ik de deur open deed. Gewoon op mijn gevoel af gaan dus.
"Zeg, hadden wij niet nog een uur les?" Ik probeerde niet te morsen toen ik de deur open duwde naar de woonkamer.
"Ja, eigenlijk wel." Hij grijnsde en had een twinkeling in zijn ogen. Ik was me er opeens sterk van bewust dat ik rondliep in mijn pyjama, vest en sloffen. Ik kroop op het andere uiteinde van de bank en trok mijn knieën onder me op. Er werd een tijdje niets gezegd en ik dreef een beetje weg op mijn eigen gedachtes terwijl ik uit het raam keek. Ik schrok op toen Kay me een briefje aanreikte.
"Van Nickey. Ik moest hem aan jou geven van haar." Nickey had geweten dat Kay hier naartoe kwam? Had ze hem hier toe aangezet? "Ik heb haar gevraagd wat het huiswerk is, ik hou het zelf niet zo goed bij."
Ik las het briefje snel door en moest lachen om de inhoud. "Sorry, het is gewoon zo Nickey." Ik legde het briefje naast me neer. "Dus heb ik nog iets belangrijks gemist vandaag op school?"
"Nou ja, Twan flipte hem tijdens tekenen. Hij begon met stoelen en tafels om schoppen. Dat was wel even lachen. Verder was dat het wel denk ik zo."
"He shit, dat had ik graag gezien.."
"Dus.. Ik moet zo maar weer eens gaan. Ik kwam alleen maar even kijken of alles goed was en ik moet zo nog trainen."
"Nou.. Dankje. Lief van je."
"Geen probleem." Kay kwam overeind en ik volgde hem naar de deur. Toen hij buiten stond draaide hij zich nog even om.
"Om eerlijk te zijn Clarissa, wilde ik ook even weten of je me niet aan het ontlopen was. Dat je je na vrijdag.. Nou ja, misschien bedacht had." Hij haalde zijn schouders op en keek een beetje naar onze deurbel.
"Nee, ik ontloop je niet. Ik voelde me vanochtend niet goed, that's it. Maar lief van je dat je nog even op me kwam checken."
Hij keek me even recht aan en boog zich toen abrupt voorover waardoor hij me een vederlichte kus. "Dus ik zie je morgen?"
"Jep. Tot morgen."
Toen hij wegfietste beet ik op mijn lip. Gewoon je gevoel volgen. Gewoon je gevoel volgen.