16

Er ging een steek van zenuwen door me heen. Daan stopte gelijk met lachen. Er liep een traan over zijn wang. Hij liep de deur uit en ging naar beneden.

~

' Godver wat heb ik nou gedaan.. Hij mocht het berichtje echt niet lezen. Hij moest het wel ooit een keertje te weten krijgen, maar niet op deze manier. Ik moet naar beneden om het goed te maken.. Ik wou de deur net uitlopen totdat ik me ineens iets realiseerde. HIJ HEEFT M'N MOBIEL NOG! Ik kreeg het opeens heel warm. Want er zit ook geen code op. Nu kan hij alles zeggen wat hij wilt tegen Rein en iedereen, terwijl hij kan doen alsof hij gewoon mij is. Ik wou de trap afrennen, maar dan kan Daan me aan horen komen en mijn mobiel snel wegleggen. Dus ik liep heel zachtjes de trap af. Toen ik onderaan de trap stond durfde ik opeens niet meer. Al mijn zelfvertrouwen waren opeens weg. Er liep een traan over mijn wang. Ik kon er gewoon niet meer tegen. Al die ruzies en gehuil. Ik kreeg weer wat vertrouwen en liep zachtjes door de deur. Ik keek met mijn hoofd om het hoekje. Hij lag op de bank, te slapen. En mijn telefoon lag op de tafel. Zou hij misschien helemaal niets gezegd hebben? Ik liep naar de bank en keek naar hem. Hij lag te slapen met een kussen. Ik zag dat de kussen nat was, hij heeft gehuild. Een zacht ' awh' geluidje verlaat mijn mond. Daan schrikt en gaat rechtop zitten. Hij keek me aan. Eerst normaal, maar toen bozer. '' Waarom deed je het..'' zei hij stamelend. Ik deed mijn mond open om iets te zeggen, maar er kwam geen geluid uit mijn mond. Ik deed mijn mond weer dicht en begon met huilen. '' Stop met huilen'' zei Daan bevelend. Ik stopte zachtjes en keek hem aan. '' Kom eens zitten'' zei hij en klopte op de bank. Het was eventjes stil, totdat hij begon te praten. '' Hoe kan je met mijn beste vriend zoenen?'' hij keek me teleurgesteld aan. Ik schudde mijn hoofd. '' Ik weet het niet, ik was boos en toen.. toen zoende we elkaar'' zei ik snikkend. '' Misschien, uhm..'' Daan stopte met praten. '' misschien wat?'' vroeg ik en verwachtte op het ergste. '' Misschien.. moeten we het maar uitmaken en vrienden blijven..'' zei hij onzeker. Uitmaken? Hij zei tegen me dat hij me nooit laat gaan, zelfs al doe ik de stomste fouten.. Hij heeft me gebroken. Nick had gelijk, ik had nooit met een jongen moeten nemen, of naja, met Daan. Ik sta op zonder iets te zeggen en loop naar boven om m'n spullen te pakken. Ik pak mijn spullen in en zit nog even op zijn bed. Hoe kon hij dit doen, hij heeft me echt pijn gedaan. Ik pak mijn mobiel om Nils te sms'en. Met hem kan je altijd zo goed praten. Nadat ik mijn sms had verstuurd sta ik op en loop naar beneden waar Daan huilend op de bank zit. '' Doei he.'' zeg ik droog en sla de deur hard achter me dicht. Nu onderweg naar Nils, om daar uit te huilen.

'' Hey Isa!'' zegt Nils lief en knuffelt me. " Hey hey'' zeg ik. We lopen naar binnen en hang m'n jas op. '' Kom naar mijn kamer.'' zegt hij en loopt naar boven. Hij ploft op zijn bed en ik kijk een beetje zijn kamer rond. Ik zie veel foto's hangen van hem en een meisje. 'Iedereen van mainstreet heeft tegenwoordig een vriendinnetje' denk ik boos. Alleen Owen en.... Daan niet. '' Wie is dat?'' vraag ik. Nils word een beetje rood. '' Mijn lieve vriendinnetje, Esmee.'' zegt hij lief. '' Jij ook al?'' zucht ik en plof op zijn bed. '' Wat is er?'' vraagt hij verbaasd. En weer vertel ik precies hetzelfde als ik ook tegen Rein zei, maar dan nu met het verhaal van net erbij. Met Nils kan je zo goed praten, hij geeft je veel tips en helpt je zo goed. Het voelt zo goed om het weer te vertellen. Als ik eindelijk mijn hart uitgelucht heb en gepraat met Nils sta ik op. '' Ik moet echt gaan nu, doei doei!'' zeg ik tegen Nils en knuffelde hem. '' Het voelde goed om je te helpen, je weet me altijd te vinden als je me nodig hebt!'' Ik knik lachend en loop naar beneden. Ik zeg Stijn en de ouders gedag en loop naar huis

'' Hey Nick, ik ben thuis!'' Ik loop de woonkamer binnen en zie Nick zitten. '' wauw je ziet er slecht uit, heb je gehuild?'' vraagt hij en loopt naar me toe. Ik knik zacht en ga zitten. '' wat? Waarom?'' vraagt hij en komt naast me zitten. '' Het is uit met Daan..'' zeg ik terwijl ik weer tranen in mijn ogen krijg. '' Ik heb die gast nog godverdomme gewaarschuwd. Hij gaat pijn voelen, harde pijn!'' zei Nick heel boos. Zo boos heb ik hem nog nooit gezien. '' Nee wacht!'' schreeuw ik naar Nick. Maar het was al telaat, hij was al de deur uit. De deur uit naar Daan.