Chapter 46 ~~ whoopdiedoo!

‘Bedankt voor alles, mevrouw Weasley,’ zeg ik, waarna ik haar knuffel.
‘Graag gedaan,’ antwoord ze en ze knijpt me in mijn wang.
‘Tot snel!’ Zeg ik nog, waarna ik vlug de trein in wordt getrokken.
‘Kom, de rest zit al op ons te wachten,’ zegt Adam zonder konijnoren.
In de coupé steken we onze hoofden naar buiten en zwaaien naar mevrouw Weasley, totdat de rest ze niet meer kan zien en me naar binnen trekt.
‘Back to school, boys en girls,’ zeg ik lachend.
‘Ja en bijna kerstmis! Whoopdiedoo,’ zegt Jay, ‘au. Oeps, sorry.’
‘Jay, wat doe je?’
‘Hij mepte me! En dan durft die oelewapper ook nog au te roepen,’ roept Scarlett verontwaardigd uit.
‘Het ging per ongeluk!’Roept Jay uit, ‘hoe kan ik het goed maken?’
‘Nou, begin maar met Lieve, lieve Scarlett. Oh, een kusje.’
Ik vermoed dat ze op haar wang tikt.
‘Blij?’ Vraagt Jay, hij klinkt ergens heel erg blij.
‘Yup,’ zegt Scarlett.
‘Pubers,’ mompel ik echter, waarna ze allemaal beginnen te lachen.

Het eerste wat de rest opvalt als we weer op het Hogwarts terrein zijn is het licht dat brand bij Hagrid. Ik word daar ook al snel op gewezen door Adam, hij meld het erg subtiel. Soort van dan.
‘Hagrid is terug!’ Brult hij, waarna zijn voetstappen al snel wegsterven.
‘Wat krijgen we,’ maar ik kan mijn zin niet eens afmaken of ik word al meegetrokken door iemand.
‘Kom!’ Roept Elizabeth in mijn oor, ‘we gaan Hagrid opzoeken.’
Ik hoor niet eens hoe er op de deur geklopt wordt, maar word gelijk naar binnen getrokken.
‘Hagrid, wat zie jij eruit,’ roept Jake uit.
‘Nou, het valt best mee hoor,’ zegt Hagrid.
‘Valt mee?! Valt me?! Het valt helemaal niet mee!’ Roept Elizabeth uit. ‘Hagrid, je ziet eruit alsof je flink gemept bent. Je houdt zelfs een biefstuk tegen je gezicht!’
‘Drakenvlees,’ verbeterd Hagrid haar, ‘thee?’
‘Lekker,’meng ik me in het gesprek.
‘Zoey! Hoe gaat het nou met jou? Ik heb je niet meer gezien sinds het ongeluk,’ zegt Hagrid, ‘wen je der al een beetje aan? Zo in het donkers?’ Het is dat Hagrid het vraag en dat hij het met een accent zegt, anders was ik in tranen uitgebarsten, maar ik haal enkel mijn schouders op.
‘Het is wennen hoor,’ mompel ik, ‘ maar volgens mij breng ik het er niet heel slecht vanaf. Ik heb genoeg hulp van buiten af.’ Ik probeer iemand over zijn hoofd te aaien, maar prik hem ergens.
‘Au!’ Zegt Jay, ‘Zoey, dat was mijn oog.’
‘Sorry,’ lach ik, ‘was niet de bedoeling.’ ‘
‘Ja, dat zeggen ze allemaal,’ mompelt Jay, ‘als ik een blauw oog heb is het jou schuld.’
Ik haal mijn schouders op. ‘Ik zal het onthouden.’
Nadat ik een theekan, theemok en melkkan heb omgestoten besluit me maar terug te gaan naar het kasteel. We zeggen Hagrid gedag, vervolgens loop ik tegen de deur aan, val van het trapje af, val vervolgens ook nog eens over de trap het kasteel in, maar kom verder heelhuids aan in de leerlingenkamer. Ik ben toch ook zo lekker handig.