H 23

Cain en Elizabeth zaten op de bank alsof ze iets verkeerd gedaan hadden en daarvoor geslagen waren. Ze keken elkaar niet eens aan, alleen maar naar het rode hoofd van Aleyton. Cain schaamde zich verschrikkelijk dat hij had staan zoenen met zijn dochter.
Elizabeth stond op en nam als eerste het woord. 'Pap, het is mijn schuld, ik was totaal van de kaart,' verdedigde ze. Cain keek volslagen naar Elizabeth en probeerde haar te verdedigen. 'Het spijt me Menneer, ik was ongehoorzaam. Het is daarom ook mijn schuld dat ik met Elizabeth heb lopen zoenen,' zei Caine die rustig weer ging zitten.
Aleyton zag de twee tieners op de bank zitten en wachtte wat er ging gebeuren. Hij haalde enkel zijn shouders op en keek kort weg. 'Als jullie het maar niet te bont maken, want ik wil geen dochter die zwanger is,' zei hij en dat bracht de twee van de kaart.
'Pap, zoiets zeg je toch niet bij een gast, ik ben ook nog niet zwanger en dat gaat ook niet gebeuren,' zei Elizabeth, en Cain keek alleen maar met mond open naar vader en zijn dochter.
Opgelucht zuchtte Aleyton en stond vervolgens op. 'Ik ga terug naar bed, en ik wil het wel zachtjes,' zei de man en liep al gapend terug naar zijn kamer. Elizabeth tikte kort op de schouder van Caine en glimlachte kort.
'Kom mijn kamer is warmer,' zei ze en Cain besloot om maar mee te gaan naar haar kamer.
Haar kamer was klein, er stond een houten bed in de hoek en op haar bureau lagen verschillende soorten schelpen. Cain liep naar het bureau en pakte er voorzichtig eentje op en bekeek de structuur.
Het ribbelende en gladde tegelijk. 'Hoe kom je hieraan?' vroeg hij en Elizabeth ging naast hem staan. 'Die heeft mijn vader gevonden, ze zijn al minstens zestien jaar oud,' zei ze. Cain bracht het voorzichtig terug op het bureau en keek naar de geschilderde poster boven haar bed. Het was een soort dier, maar hij kende enkel de wormen en de mollen.
'Wat is dat voor een dier?' vroeg hij verder. Elizabeth keek lachend naar de schilderij. 'Dat is een Schildpad, vader vertelde me dat ze vrijwel uit zijn gestorven. Het zijn wonderbaarlijke wezens.
Ze leggen eieren op het land en kruipen weer terug naar de zee. De kleintjes die uit de eieren komen, moeten helemaal zelf terug naar de zee.' Cain keek Elizabeth aan en wilde verder vragen over deze dieren, maar zijn verleiding was te groot.
Hij draaide zich naar haar toe en gaf een kus op de wang. 'Dan ben ik een schildpad,' zei Caine en Elizabeth keek hem niet begrijpend aan. 'Wat bedoel je, heb je je ouders nooit gekend?'
Cain draaide van haar af. 'Nee, mijn moeder dumpte me boven de grond voor het geld en kroop terug in haar huis.' Twee handen gleden om zijn middel en een warme adem blies in zijn nek.
'Je bent niet meer alleen, en je bent daarbuiten niet meer alleen. Je hebt je ouders niet meer nodig,' zei ze en daarbij voelde hij hoop bij krijgen. 'ik hou van je Elizabeth,' zei Caine zacht. Even hoorde hij haar adem happen, maar gelijk gaf ze zich over.
'Ik hou van je Caine,' zei ze en ze duwde Caine op bed. Ze lag boven op hem en ze keken elkaar zwijgend in de ogen. Langzaam begonnen ze al zoenend hun kleren
uit te trekken.
Niet wetend wat er zou gebeuren.