007 Elena

Maar niet zoals ik had verwacht, interesseert de film me totaal niet. Morgana, de naam spookt door mijn hoofd. Mijn zus heet Morgana, een onbekende man heet Thranduil en ik voel me nog steeds niet al te best. Gelukkig is het wel al wat beter dan daarnet, dus hopelijk gaat het snel over. Na een half uurtje doet mijn moeder de deur open, om ons eten te betalen en komt vervolgens met twee grote borden terug. Een ervan geeft ze aan mij, maar erg veel honger heb ik niet meer. Toch probeer ik zoveel mogelijk te eten, zodat ze niet bezorgd wordt. Na de film wens ik mijn moeder een goede nacht toe, zet ik mijn bord nog voor de helft gevuld weg en ga naar mijn bed. Met drukke gedachten val ik in slaap.

'Maeve waar ben je?' hoor ik iemand roepen. Thranduil loopt me voorbij zonder op te merken dat ik hoog in een boom zit. Tranen rollen over mijn wangen, maar ik hou me stil. Het verdrietig gevoel overrompelt me, waarvoor ben ik zo triestig?
'Maeve, toe nou. Wat is er gebeurd? Kom tevoorschijn, dan kunnen we erover praten.' hoor ik Thranduil roepen, maar ik verroer me niet.

Plots wordt ik wakker uit mijn droom, doordat mijn wekker afloopt en daardoor weet ik dat het bijna tijd is voor school. Maar ik voel me doodop, net of ik maar 5 minuten geslapen heb. Geeuwend sta ik op, waarna mijn ogen op mijn wakker vallen. Ik loop meteen naar mijn kast toe, het is negen uur! Ik heb me overslapen, dat is me nog nooit overkomen. Als ik eenmaal beneden ben, zie ik een briefje op de keukentafel liggen. Snel prop ik een boterham met chocopasta in mijn mond en sla het briefje open.
Lieverd,
Je zag er gisteren beroert uit, maar ik wou er niks van zeggen. Blijf vandaag maar thuis,
ik heb je wekker verzet zodat je iets langer kon slapen.
dikke kus, mams.
Ik laat mijn tas van mijn schouders glijden en stap naar de zetel, waar ik me in laat ploffen. Wat ben ik blij dat ik niet hoef te gaan, ik zou waarschijnlijk toch niet opgelet hebben in de les. Ik check even of mijn sleutels en gsm in mijn broekzak zitten en sta weer recht uit te zetel. Wat frisse lucht zal me goed doen, besluit ik voor mezelf.