Hoofdstuk 1

'Liam, tis is jor betroem.' Hannah wijst met haar armen door de kamer en kijkt trots naar Liam. Ze wijst even naar het bed, klopt het kussen nogmaals op, loopt een rondje door de kamer en lijkt er dan pas achter te komen dat Liam niet naar haar kijkt. Ik voel me nogal bekeken, omdat zijn blik op mij is gericht.
'Ontzettend bedankt, mevrouw.' Liam draait zijn hoofd naar mijn moeder om als hij beseft dat mijn moeder op reactie wacht en glimlacht vriendelijk.
'Ik heet Hannah,' zegt mijn moeder vriendelijk. Ze draait zich om. 'Als jullie straks boven komen, dan heb ik koekjes,' zegt ze tegen mij. Ik ben blij dat ze geen poging doet om het in het Engels te zeggen, al vind ik het ook wel een beetje cliché. Het is natuurlijk een lief gebaar, maar hoe vaak zie je niet in kinderboekjes dat de moeder koekjes bakt voor de kinderen? Ik voel me bijna een kleuter en ben blij dat Liam het niet verstaan heeft.
'Bedankt,' zeg ik daarom alleen.
Ze sluit de deur achter ons dicht en ik blijf alleen over met Liam.
Ik weet niet wat ik moet doen. Het is twee jaar geleden dat ik hem voor het laatst heb gezien en ons contact is sindsdien behoorlijk verwaterd. Ik ben nog eenmaal teruggekomen, tijdens een concert, maar toen hebben we besloten het echt volledig achter ons te laten. Het was te ingewikkeld, onze levens waren te verschillend. Het was een zomerliefde, meer niet.
Tot Liam me een maand geleden plotseling opbelde. Ik moet eerlijk toegeven dat ik zijn reden van bellen al wist. Ik had het nieuws over One Direction nog steeds constant in de gaten gehouden, vooral ook om te kijken of Liam weer een vriendin had (één keer een scharrel, volgens de pers, maar niets serieus) en ook hoe het met hem ging. Toch verbaasde hij me behoorlijk toen hij vroeg of ik hem voor onbepaalde tijd onderdak zou kunnen geven. Waarom ik? Waarom hier?
Nadat hij de hele situatie had uitgelegd, begreep ik het iets beter en voelde ik me stiekem ook erg gevleid dat hij in eerste instantie aan mij dacht. Ik zei hem wel dat de kans groot was dat mijn ouders het niet zouden toestaan. Een bekende rockster onder hun dak, de ex-vriend van hun dochter... Ik had niet verwacht dat ze dat ooit zouden goedkeuren.
Tot mijn grote verbazing (ik ben nogal veel verbaasd de afgelopen maand) waren ze bijna enthousiast. Ondanks dat Liam tegen mij had gelogen, hadden ze hem in hun hart gesloten. Ook zij hadden het nieuws gevolgd en dat het slecht met Liam zijn gezondheid ging, dat vonden ze nogal belangrijk. Zelfs mijn vader ging vrij snel overstag. Ik heb geen moeite gedaan hen te overtuigen, vooral omdat ik zelf nog niet eens zo overtuigd was dat het een goed idee was. Ik ben als de dood om opnieuw verliefd op Liam te worden. Mijn afscheid met hem was zo ontzettend pijnlijk, dat wil ik nooit weer voelen.
Mijn relatie met Liam is nu puur vriendschappelijk. Dat blijf ik mezelf voorhouden. Het moet ook wel, want ik ga nu met een andere jongen, Jesse. Sinds twee maanden. Ik heb er niet eens moeite voor hoeven te doen. Zelfs voor mijn beruchte zomervakantie in Londen vond ik Jesse wel een leuke jongen, maar ik durfde nooit op hem af te stappen. Twee maanden geleden heeft Marije me aan hem gekoppeld. We zouden samen eten in de pizzeria, maar in plaats van Marije, zat daar Jesse. Ik heb eerst een minuut stomverbaasd gekeken, toen begon ik te stotteren en uiteindelijk heb ik een hele gezellige avond gehad. Na die avond is hij me vaker komen opzoeken en uiteindelijk heeft hij me officieel gevraagd of ik zijn vriendin wilde zijn. Ik heb ja gezegd.
'Je weet niet hoe dankbaar ik ben dat ik hier ben,' zegt Liam. Hij gaat aarzelend op het bed zitten dat mijn moeder voor hem heeft opgemaakt. Het is een klein beetje donker hier, maar dat komt doordat Liam in de kelder van ons huis gaat logeren. Het was onze logeerkamer en heeft een kleine, eigen badkamer, maar ik zal Liam veel tegenkomen tijdens het eten en dat soort dingen en dat is raar. Ik zie hem hier dus nog vaker dan toen in die vakantie. En het is twee jaar verder. We zijn beide doorgegaan met ons leven.
Ik weet toch te glimlachen. 'Mijn moeder heeft koekjes voor je,' zeg ik, rollend met mijn ogen. 'Dus, als je zin hebt...'
'Ik kom straks.' Liam staat op en wijst naar zijn tas. 'Ik zal eerst mijn spullen uitpakken.'
Ik knik en draai me om. Met de trap loop ik naar boven. Ik weet niet wat ik voel, maar erg gemakkelijk is deze situatie niet.