Een leven vol werkelijkheden en raadseltjes.

''Clowy!'' Schreeuwt Amy en ze springt van haar fiets af. Ze pakt Clowy's arm vast en probeert haar naar de stoep te trekken. ''Het lukt niet! Je bent te zwaar!'' Schreeuwt Amy. Op dat moment ziet ze een jongen van zijn fiets af stappen. Hij tilt Clowy op en gek genoeg schiet Clowy's voet er zo tussen uit. De jongen sleept haar naar het voetpad en vraagt aan Clowy of het gaat. Amy pakt de fiets van Clowy en ziet dat de ketting eraf is. De jongen komt naar haar toegelopen en zegt: ''Dat maak ik wel even, bel jij iemand?'' ''Uhh...Ja ik zal haar moeder wel bellen''. Zegt Amy verward. ''Gaat het wel, je bent zo witjes?'' Vraagt Harry. ''Ja het gaat wel, gewoon een beetje geschrokken.'' Amy loopt naar ook naar de stoep en beld daar de moeder van Clowy. ''Je moeder komt er zo aan'' Zegt Amy na een tijdje. ''Waarom heb je me moeder gebeld?'' Vraagt Clowy. ''Nou ik dacht...'' Maar Amy kan haar zin niet afmaken.. ''Je hoeft heust niet om het kleinste dingentje me moeder te bellen, ben geen klein kind'' Zegt Clowy nogal boos. En Clowy stapt op haar fiets en fietst weg. ''Wacht! Ik ga mee!'' Roept de onbekende jongen. ''Wacht!'' ''Hoe heet jij?'' Zegt Amy. ''Mijn naam is Harry'' Zegt hij, hij stapt op zijn fiets en rijdt Clowy achterna. Daar blijft Amy dan achter. Snel stuurt ze nog een sms-je naar Clowy's moeder dat het al goed gaat. Nog steeds verward stapt Amy op haar fiets en ze fietst naar school.