8. First Fail?

Abby POV.

Ik was nu exact zes dagen bij de Wemels en ik voelde me nu echt al thuis. De dagen waren de beste van mijn leven en ik vond het verschrikkelijk dat ze zo snel voorbijvlogen. Ik wist nu ook dat meneer en mevrouw Wemel van mij op de hoogte waren. Ze wisten dat ik een nimf was. Ze zeiden het niet aan mij, maar ik voelde het. Molly was echt heel aardig tegen mij, net als een tweede moeder, maar begon ook altijd heel nerveus te doen als ik in de buurt was, alsof ik elk moment kon ontploffen als een tijdbom. Meneer Wemel daarentegen was niet nerveus, maar hij wou wel veel weten over het Dreuzel leven, immers ik daar veel van wist. Keer op keer vertelde ik hem dingen en legde ik sommige voorwerpen uit.

Het was nu ochtend, nog één dagje te gaan. Dan zou ik vertrekken naar Zweinstein. De zenuwen begonnen te prikkelen in mijn lijf als ik eraan dacht. Er was één ding waar ik me echt druk om maakte. De Sorteerhoed. Harry en de anderen zaten allemaal in Griffoendor, maar ik had gehoord van hun dat Zwadderich de afdeling was voor de 'slechten'. Wat als hij me in Zwadderich indeelde? Dan kon ik Harry onmogelijk beschermen. Het zou wel handig zijn om zo zijn 'vijanden' in de gaten te kunne houden, maar als er iets misliep bij hem, kon ik er onmogelijk zijn. En er was een grote kans dat ik daar zou ingedeeld worden. Met mijn duistere krachten, kon het gewoon niet anders.Ik was even duister als alle andere Zwadderaars.

'Hey, waar denk je aan?' verstoorde Ginny opeens mijn gedachten. Ze lag in het bed naast me en zag waarschijnlijk dat mijn ogen open waren. 'Oh, niets.' loog ik. Ze keek me eventjes argwanend aan en stapte toen uit bed en ging bij mij in het bed liggen. 'Wat doe je?' vroeg ik verbaasd. 'Bij jou liggen, om te praten.' zei ze nonchalant. Toen we naast elkaar lagen in het kleine bedje en beiden naar het plafond staarden, verbrak ze de stilte: 'Vertel het me.' Ik besloot dat het geen kwaad kon door haar een stukje van de waarheid te vertellen. 'Ik ben gewoon aan het denken over Zweinstein, aan de indeling.' vertelde ik kort. 'Ben je bang dat je wordt ingedeeld bij Zwadderich?' Ik knikte. 'Dat was ik ook, maar ik ben ook bij Griffoendor beland, en dat zal jij ook.' antwoorde ze geruststellend.
Ze moest eens weten. Als ze wist wat ik echt was, was ze al lang uit het bed gesprongen en weggerend. Het moest daarom ook mijn geheim blijven. Ik had nu net vrienden, ik kon ze niet zomaar kwijtspelen door de waarheid.

'Zullen we naar beneden gaan?' vroeg ik na een tijdje stilte. Ze knikte. We sprongen snel uit bed en kleedden ons aan. Toen we beneden aankwamen, was het een rommel. Mevrouw Wemel was duidelijk in paniek en de jongens die anders altijd heel vrolijk waren, waren er nu ook duidelijk niet gerust in. Voor ik ook maar iets kon vragen, nam Ginny me de woorden uit de mond. 'Wat is er aan de hand?' vroeg ze even verward als ik. Ik hoopte vurig dat dit niks had te maken met mij. Toen mevrouw Wemel niets antwoorde, deed Hermelien dat dan maar. 'Harry is aangevallen door Dementors.' En zo faalde ik een eerste keer voor het beschermen van Harry Potter.