Jake!

Laat die avond werd ik terug wakker door mijn zus die thuis kwam, haar oude pick-up die luid rammelde buiten. Jacob lag nog steeds bij me. Zijn hand op men onderrug, beschermend. Zijn zware ademhaling was duidelijk te horen in de kamer, en het was duidelijk warmer geworden, door de warmte die hij uitstraalde. Waarom nog een vuur nodig als je een wolf hebt. Ik zag het voor me. Een reclame spot op tv: “hebt u het ook zo koud in de winters? Hier is de nieuwe revolutionaire warmwolf.” Jacob die in ontbloot bovenlijf op het scherm sprong en zijn parel witte tanden bloot lachte.
Wat zou het verkopen, ieder tiener meisje zou er onmiddellijk 7 kopen, 1 voor ieder dag van de week. Dan kan je zo kopen in een multi-Pak. Pak, als bij de weerwolven. Ik gniffelde en wekte Jacob.
Hij mompelde iets en deed voorzichtig zijn ogen open. Een glimlach gleed over zijn gezicht. Ik lachte terug en gaf hem een kusje op zijn neus. Er was iets in zijn ogen, iets dat ik niet snapte. Het was iets als, liefde. Ik schudde men hoofd en ging wat verder van hem liggen.
“Wat is er?” Zijn stem klonk bezorgd.
“Te warm…” loog ik.
“Oh,” lachte hij.
Ik keek terug in zijn ogen, proberend te zoeken of ik het goed zag. Zag wat ik niet wou zien. Jacob was 1 van de belangrijkste jongens in men leven. Ik wou hem niet kwijt en zeker en vast niet kwetsen, op welke manier dan ook.
“Charlotte, kom je helpen met het eten?”
De schreeuw van men zus klonk van onderaan de trap.
“Blijf je eten?”
Hij schudde zijn hoofd,”De roedel komt straks eten, en het is zo leuk om voor dat eten te vechten”
“Ja, niets leuker dan een bende wilde beesten die voor eten vechten.”
Hij lachte en stond op van het bed. Ik staarde naar zijn wit shirt. Zijn spieren duidelijk door het doorzichtig. Men teleurstelling was erg groot toen hij zijn trui over z’n hoofd trok.
“Waar kijk je naar”
Ik beet op men lip en keek hem schuldig aan. “Jou;”
Hij lachte,”Dat is bij wet verboden, kleintje”
Met een zwier tilde hij me van het bed en tolde me door de kamer. Voorzichtig zette hij me terug neer. Zijn lach zacht in men oren. Ik keek hem aan, er was iets aan Jake wat me fascineerde. Het contrast van zijn bruine hout met zijn witte tanden en zijn donkere ogen. Zijn lach nam af en hij keek ook naar me. De stilte werd drukkend, het leek op één van die scènes uit een zwakke, romantische film. Ik slikte en wende vlug men blik af, hem niet aanzettend in weet ik veel wat.
Hij lachte even en liep naar de deur. Hij wachtte daar, de deur voor me open houdend. Ik probeerde men gedachten terug zuiver te maken en liep samen met hem de trap af.
“Waarom duurde dat zo lang daar boven, ik…” ze stopte abrupt bij het zien van Jacob.
“Ik zie je morgen, oké?” hij kuste men wang en liep lachend de deur uit.
Langzaam, liep ik naar de keuken en ging op 1 van de stoelen zitten.
“Snij jij de groenten”
Ik knikte en begon aan men werk. In haar ogen was die brandende blik te lezen, die blik die ook Leyna de hele dag had gehad, een blik die brandde om de vragen te stellen die op haar lippen lagen. De vraag van de eeuw misschien? Wie weet, ik zou haar een kans geven:”Wat is er Sophie?”
Ze ging zitten en een glimlachje verscheen om haar mondhoeken. Ze leek terug een tiener die graag de nieuwste roddel wou horen, nieuwsgierig en opgewonden.
“Dus, heb je nu 2 vriendjes?”
Men hoofd werd een frons, terwijl ik haar aankeek.
“Wie heeft het ooit gehad over vriendjes?”
“Jacob en die andere, hoe hete nu weer, die Cullen jongen…”
“Jasper,” zei ik geiriteerd
“Ja die, nou, wie is het nu?”
“Oh, maar je hebt ook nog de andere jongens die ik date: Edward, Emmett, Mike, Eric, Ben, Marten en Kevin,” zei ik oogrollend.
Haar mond viel open, haar ogen groot.
“Allemaal?”
Ik gaf haar een knik. De wortel in men handen moest er onderlijden. Ik martelde, schilde het tot er niets meer van overbleef, buiten een hoopje schilfers.
“Waw” zei ze, naar de muur starend,” Ik was vroeger al blij met 1”
Ik zuchtte diep en keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan.
“Oh, je maakt een grapje,” lachte ze met zachte opluchting,”Maar wie is het dan wel?” ging ze verder.
Nota voor mezelf, laat Leyna men zus ontmoeten, het nieuwe onderzoeking’ team, GoodCop-BadCop.
“Niemand, geen van beide. Het zijn vrienden...”
Die samen in een bed slapen en elkaars hand vasthouden als ze naar de les lopen.
Ik zuchtte en gooide een van de wortels in de pot.
“Oh” zei ze alleen maar, een teleurgestelde ondertoon. De gossip van de week was niet zo interessant als ze dacht, pech voor haar dan maar.
De rest van de avond verliep snel: Luc was moe van zijn werk en had niets gegeten, Sophie had hele tijd informatie proberen ontfutselen en Ik… Ik was na het eten naar boven gevlucht. Ik ging op het bed liggen en staarde naar het plafond van men kamer.
Hoe kon ze nu denken dat ik en Jacob. Het was toch wel heel duidelijk dat we VRIENDEN waren. Gewoon vrienden, dat was altijd al zo geweest. Ik zuchte nog eens, terwijl een rilling over me heen kroop. Verbaasd keek naar het raam dat open stond. Toen ik naar beneden gegaan was, kon ik zweren dat hij dicht was. Een briefje wapperde in de wind. Ik herkende het handschrift. De sierlijke krullen van Edward.
Met een snok haalde ik het eraf en begon het luidop te lezen.
“Missie geslaagd zou ik zo zeggen,
Jasper heeft zich geen zorgen gemaakt, nuja, niet helemaal. Er zit nu een gat in onze vloer door het snel heen en weer ijsberen. Vergeet niet wat je vader te bellen, ik hoorde het je denken.
BTW, de meeste tijd heb ik gelijk, maar vergeet maar dat cadeau idee!
Japser zegt hallo (en: Zeg dat ik haar morgen ga ophalen en dat ik haar mis, enz.)
Morgen.”