2 #Victoria

“Oh my goood, dit is echt de saaiste les ooit!” Meneer Frietjes(Ja je hoort het goed meneer Frietjes) kwam de klas binnen en begon zijn tornado van woorden, en die ging ongeveer zo: “Hallo klas, er is een nieuwe jongen en ik wil dat jullie hem met net zoveel respect behandelen als mij.” Nou ik hoop het niet voor die jongen anders gaat die een vreselijk schooljaar tegemoed. Er vroeg iemand hoe die jongen heette wat meneer niet verstond( volgens mij wordt hij doof) uiteindelijk riep hij hem naar binnen( vast een bijwerking van doof zijn) “Dit is Erik, Erik Van Zwartheide.” Hij spuugde het er haast uit, nou die op de eerste rij waren al gedoucht voor vandaag “Hij is pas naar Nieuwkerken verhuisd.” Nu keek ik op en ik zag hem voor het eerst, hij was lang, had lang blond-bruin haar en zwarte kleding net zoals mij. Mijn mond viel open toen hij naar me lachte, ik sloot mijn mond en lachte snel terug. Dat was de mooiste lach die ik in heel mijn leven gezien heb, ik was helemaal ondersteboven van zijn halve-glimlach. “Hey, aarde aan victoria.” Ik hoorde Aurore naast me fluisteren “Ken je hem ofzo?” “Nee, waarom?” ik probeerde me groot te houden desalniettemin deed zijn lach iets met me. Pas toen besefte ik dat de plaats achter mij de enige was die vrij was, en of dat iets goed was viel nog te bezien. Wat hij met me deed was te vergelijken met wat mainstreet met aurore deed, en dat zegt heel wat!