1- Hs 1 -Voor- Silke

We zitten aan de ontbijttafel. Mijn zusje Malou prutst op haar mobiel. Malou is een jaar jonger dan mij en enorme mainiac. Misschien iets te enorm. Ik heb vermoedens dat ze MainStreet een beetje stalkt en ze is al naar alle concerten tot nu toe geweest. Zonder mij. Met Luisa, haar beste vriendin, ook een mainiac. En ik? Ik ben ook een mainiac. Maar dat weet neimand. Enkel mijn beste vriendin Britney weet het. Ik volg hen op twitter, bekijk heel veel filmpjes over hen en ken al hun liedjes uit mijn hoofd. Maar er hangen geen posters op mijn kamer en ik ben stikjaloers op Malou's collectie spullen uit de mainstore. En oké, ik vind Rein best leuk, ja. Maar Malou hoeft dat allemaal niet te weten omdat ze het leuk vindt de enige mainiac hier in huis te zijn. En ik wil niet dat ze denkt dat ik MainStreet van haar afpak omdat zij al langer fan is. En Rein verhuisde onlangs naar deze stad...
"Silke, eet je brood eens op", zeurt mijn vader. Ik word wakker uit mijn gedachten en eet gauw mijn ontbijt op.
"Het is al laat, Malou. We moeten gaan", zeg ik haastig.
"Nu al?", vraagt Malou zonder van haar mobiel op te kijken.
"Ja", antwoord ik en ik sleur haar van haar stoel.
"Au, Silke, moest dat nou echt?", kreukt Malou. Ik knik en ze steekt met duidelijke tegenzin haar mobiel weg. We stappen op onze fietsen en rijden naar school. Onderweg praat mijn zusje aan één stuk door over MainStreet. Ik doe of het me niet interesseert maar eigenlijk vind ik het geweldig om te horen. Op school aangekomen, zet ik mijn fiets in het rek, zeg Malou gedag die naar Luisa toe gaat en ga zelf naar mijn vriendinnen, Britney en Fabiënne. Samen stappen we naar de kluisjes.
"Het is woensdag. Gaan we deze namiddag, na school winkelen?", vraagt Fabiënne.
"Nee, sorry, Fab. Silke en ik moeten naar hockey", verontschuldigt Britney ons.
"Oh ja, dat is waar ook. Zaterdag spelen jullie wedstrijd", herinnert Fabiënne zich, boos dat haar plannetje niet doorgaat.
We komen aan bij de kluisjes en steken wat boeken in onze tas die we nodig hebben. Het is tijd. De lessen beginnen. We sluiten onze kluisjes en gaan naar het lokaal.
"Wiskunde. Daar heb ik nu dus echt geen zin in", zeg ik zuchtend. We gaan het lokaal binnen. Britney gaat naast mij zitten, voor het eerst in een hele tijd.
"Ik heb een belangrijke mededeling. Er komt een nieuwe leerling in deze klas", zegt mevrouw De Wit, onze lerares wiskunde.
"Hopelijk een lief meisje", zeg ik stil aan Britney.
"Of een knappe jongen", giechelt Britney. Ik lach maar eigenlijk hoeft dat niet voor mij. Ik wil enkel Rein, alhoewel ik die toch nooit echt zal zien.