The Story of Moon deel 33

Moon deel 33.

De kamer was gevuld met meubilair van goud, het blinkte overal. Deze plek had iets magisch, en ik wist, dat hier iets speciaals zou gebeuren. Maar ik had geen idee wat er dan zou gebeuren. " He-eb jij dit ge-reg-eld?" vroeg ik stotterend, ik was op van verbazing. " Ja " zei hij. Ik keek achterom, Aron stond in de deuropening tegen het hout geleund en had een roos in zijn hand. Ik keek snel naar beneden toen ik ontdekte dat ik te lang naar zijn schoonheid staarde. Hij liep naar me toe en tilde met zijn vingers mijn kin op. " Nu niet verlegen zijn, je kan altijd jezelf zijn. Dat weet je toch? " ik zag de bezorgde blik in zijn ogen. " Ja, maar dit ben ik. - ik keek weer naar de grond - Ik ben van nature verlegen, behalve bij mijn familie. " " Ik hou van je " fluisterde hij. Hij tilde mijn kin weer op, en drukte zijn lippen op de mijne, hij maakte met zijn mond de mijne open, en zijn verrukkelijke zoete geur golfde over mijn tong. Een golf van verlangen overspoelde me. We zoenden elkaar lang, maar ik kreeg door dat Aron het weer moeilijk begon te krijgen met zijn zelfbeheersing. Ik duwde hem van me af. " Sorry " fluisterde ik en keek in zijn mooie gouden ogen. " We gaan een stukje wandelen. " hij pakte mijn hand en leidde me de blokhut uit. We liepen hand in hand door het bos. Hij stopte voor een grote Den en zei. " Gaat u voor. " hij gebaarde met zijn hand naar de reusachtige boom. In Amerika zijn er namelijk soms wel té grote bomen. " Hoe? " ik hoorde een grinnik. " Moon, je bent een wolf, en je wilt mij vertellen dat je niet naar boven kunt klimmen?" " Ahum, tja. Maar in menselijk gedaante, lukt het dan wel?" "Moon je bent sterk, je kan het, geloof me. " Ik keek in zijn goude ogen, en wist meteen dat ik het kon. Ik liep naar achter, met mijn gezicht naar Aron. Ik versnelde mijn pas naar achter, steeds verder van de Den. Ik stopte, ademde diep in en begon te rennen, de bomen om me heen vlogen voor bij, en al gauw was ik nog maar vijf meter van de Den af. Ik nam een grote sprong en zette mijn handen in de boomschors, wat tot mijn verbazing onder mijn handen verkorrelde. "Snel Moon! Anders laat het schors je los!" riep hij. "Ik kom achter je aan! Geen zorgen!" hoorde ik nog. Ik begon als een speer te klimmen en toen ik er bijna was, verloor ik mijn grip. Het werd even zwart voor mijn ogen. Toen ik ze weer open deed was ik twintig meter naar beneden gezakt. Ik begon weer te klimmen en was al gauw in het topje van de boom. Ik ging op een lange breede tak zitten die breed genoeg was voor Aron en mij, en natuurlijk niet te smal om meteen van af te kunnen vallen. Ik keek voor me uit. Deze boom stond midden in het bos. Ik keek uit over een prachtig meer, wat achter zich prachtige bergen hadden, met aan het topje een laag sneeuw. Ik schrok van gekraak naast me. Ik kreeg een automatische glimlach op mijn gezicht toen ik Aron uit de takkenlaag zag komen. Hij kwam naast me zitten en pakte mijn hand. "Het is hier prachtig." fluisterde ik. " Ben je hier ooit geweest " vroeg ik en keek naar zijn prachtige gezicht. " Heel veel jaar geleden " zei hij, er kwam een glimlach om zijn mond, maar zijn ogen lachten niet mee. "Heb je ooit, nou ja. Een vriendin gehad?" hij grinnekte. " Nou ja, niet zo als jou, geen soulmate. Maar ja, eentje. Ze heette Delilah. Het was meer dan eeuwen terug. Ik had haar pas twee weken ontmoet en nou ja. We waren smoor verliefd. - Hij keek naar mijn gezicht, ik knikte en stemde hem toe om verder te gaan - Het was in een ander bos in Alaska, we hadden net een paar mensen gedood, toen er opeens. - hij slikte. - wolfen aankwamen. - zijn ogen werden groot - ik wilde wegrennen, maar Delilah bleef, ze was, ik weet het niet. Geobsedeerd. Ik probeerde haar mee te trekken, maar ze veroerde geen vin. De wolf verandere terug in zijn menselijke gedaante. Hij keek alleen maar naar Delilah. Ik praatte tegen haar, en zei dat ze weg moest gaan, weg met mij, want dit was gevaarlijk. Maar weer luisterde ze niet. De jongen kwam naar haar toe lopen en legde zijn handen tegen haar wangen, en begon. - hij slikte - haar te zoenen. Ik laatte haar met schrik los. De dertig seconden leken wel 3 dagen. Ik kon niet wegkijken, ik was overrompelt, ik vertrouwde haar. Uiteindelijk waren ze gestopt en keek ze me aan. Ze had een verschrikkelijke afschuw in haar ogen. Ze bekeek me van top tot teen en lachte vals. Ze zei een zin, die ik nooit vergeten zal. " Mormel! Zoek het lekker uit, met je poging 'vegetarisch'. Ik heb jou niet nodig, zielepoot. Dag Aron!" mijn hart brak, en ik was jaren niet hetzelfde. Totdat ik familie vond.Later in die periode, ging ik naar het zelfde bos, waar ik hun voor het laatst gezien had. Er lag een brand stapel, ik zag het lichaam van Delilah, het was een vreselijk aanzien. Ze hadden haar vermoord, er lag zelfs een briefje bij. ' Voor de geliefden van Delilah, ze is een paar jaar na de vertaling van haar vriendje vermoord. Ze verveelde ons, en ze was te verliefd op Genero. We besloten er maar een einde aan te maken. " Ik keek hem aan met een blik vol medeleiden, en wreef met mijn duim over zijn hand. " Waneer wil je dat ik je transformeer " zei hij. Ik schrok van die vraag, daar had ik namelijk nog helemaal niet over nagedacht. Maar waar zou ik over na moeten denken? Ik wilde voor altijd bij hem zijn, ik wilde nooit meer weg van hem. En als dat moest, door het vampier zijn. Dan deed ik dat, alles voor een leven met hem. " Nu. " hij verstarde. Ik gaf hem een lange kus op zijn mond. Hij kuste het puntje van mijn neus, en toen mijn lippen. " Alles voor een eeuwig leven met jou" hij tilde me op zijn rug. En hij vloog als het ware naar beneden. Hij kwam soepel op de grond neer, en rende naar het huisje. Ik legde me zachtjes op het bed neer. Ik besloot nog een vraag te stellen. " Kan je je wel beheersen?" vroeg ik terwijl ik mijn schoenen uitschopte. " Moon, zoals je weet, ben je een weerwolf, en ik vind die niet erg super lekker. Maar bij soulmates verlies je je zelfbeheersing bijna niet. " " En wat als je het wel doet" " Ik zou alles doen om je levend te houden Moon, alles. Als jij sterft, zou ik niets liever willen, door ook te sterfen en bij jou te zijn. " " Als je dat maar laat, jij gaat niet dood door domme redenen. En vooral niet door mij!" Hij legte een vinger op mijn lippen."Alles, maar ook alles, om bij jou te zijn" herhaalde hij. Hij kwam naast me liggen op het bed. " Moon probeer te slapen. " ik gehoorzaamde, ik was al snel in slaap. Want ik was namelijk dood op. Ik werd s'nachts wakker door gefluister. " Moon ik hou van je. Het doet maar een paar dagen pijn, je kan het Aron, hou jezelf in" en op dat moment, voelde ik de scherpe tanden door mijn huid dringen. Ik kreunde zachtjes, het deed niet eens zo heel erg pijn. " Awwwwwww " kreunde ik weer, de pijn werd heftiger. Na wat het leek, 10 minuten. Werden de tanden uit mijn huid getrokken. Ik voelde een zoen op mijn lippen. " Ik hou van je, welterusten" ik kreunde nog zachtjes en viel weer in slaap, met een vage stekende pijn in mijn borst.