Iedereen haat me...

'w-wat heb i-ik ged-daan?'. Eevee kijkt verwart op. haar poten zitten onder donkerrood bloed en in haar voorhoofd zit een grote kras. Eevee voelt zich een beetje duizelig. 'w-wat is er g-gebeurt?'. ze probeert te staan, ze wankelt even, maar valt dan weer. ze denkt even goed na en herinnerd zich dan het gevecht met Arcanine. dan schrikt ze: 'oh nee! als iemand dat heeft gezien! dan wordt diegene vast bang voor mij en als die het door verteld dan vertrouwt niemand me meer!!!'. Eevee kijkt verschrikt om zich heen. 'dan zal ik voor de rest van mijn leven als een monster moeten door brengen! ik wil geen monster zijn! maar aan de andere kant was er al niemand die wat om mij gaf, dus wat dat betreft verandert er niets voor mij...'. een traan loopt over Eevee's wang. 'Jolteon... Papa... Mama...'. ze pakte de steen die ze van Jolteon had gekregen. terwijl ze ernaar keer verschenen er een Umbreon en Espeon op de achtergrond. Eevee aaide de steen, toen pakte ze hem weer op en zei tegen zich zelf: 'wat dat betreft, is er nog maar een ding dat ik kan doen...'. ze keek naar de steen. '...het zelfde lot ondergaan als hun!'. ze pakte een zware steen, knoopte die met een touw aan haar poot vast, en sprong. ze viel en viel. Eevee kwam steeds dichter bij het water. Poochyana kon dit niet aan zien, ze moest iets doen!