6. Friends?

Abby POV.

Het reizen via haardvuur duurde maar enkele seconden en het ene moment was ik nog in mijn vertrouwde living, en het andere moment zat ik een onbekend, rommelige keuken. Mijn moeder vertelde me dat ze dit 'het nest' noemen. Ik stapte uit de haardvuur en keek gefascineerd in het rond. 'Het is niet veel,' begon Molly maar ik onderbrak haar. 'Het is geweldig.' Ze gaf me een verbaasde, maar dankbare glimlach. 'Het is de eerste keer dat ik in een echt tovenaarshuis ben.' Fluisterde ik. 'Waar heb je het over?' vroeg Ron die net uit de haard kwam en me verbaasd aankeek. 'Ons huis is net als een gewoon Dreuzelhuis. Ik besef nu wat ik allemaal wel niet weet over tovenaars en hun normale omgeving.' zei ik terwijl ik rond keek. 'Wel, beschouw dit weekje dan als een grote les in het tovenaarswereldje.' zei George alsof hij een leerkracht was. Ik lachte.

'Ginny? Neem jij haar koffer mee naar je kamer? En kunnen jullie daar ondertussen blijven met de anderen? We moeten eventjes iets bespreken.' Zei molly tegen haar dochter. Ginny knikte, pakte mijn koffer en liep de trap op terwijl ik haar volgde. We kwamen in een kamer waar drie bedden stonden en Ginny legde mijn koffer ergens en ging zitten op het ene bed. 'We zullen later je koffer wel uitpakken,' glimlachte ze,' sorry, de volwassenen hebben vergadering.' zei ze terwijl ze een zware stem aannam. Ik lachte. Dan kwamen de tweeling, Ron, Hermelien en Harry. Allemaal zaten ze op het bed en keken ze me nieuwsgierig aan. 'Wat?' Vroeg ik na een tijdje beleefd. Ginny begon te lachen. 'Vertel ons eens wat over jezelf, onze moeder wil maar niets kwijt over jou. '

Dit zag ik al aankomen. Natuurlijk vroegen ze zich af waarom ìk Harry Potter zou beschermen. Ik, dat meisje dat gewoon thuisles kreeg en uiteindelijk niet veel wist over het tovenaarsleventje. Ze mochten niet weten wat ik echt was. Dus ik vertelde over mijn leven, dat niet zo interessant was eigenlijk. 'Waarom krijg je eigenlijk thuisles en ga je niet naar een school?' Vroeg George. 'Mijn vader wou me gewoon liever zelf lesgeven.' look ik. Hij knikte, maar niet echt overtuigd. Ik was echt een slechte leugenaar. 'En waarom hebben ze jou gekozen om mij te beschermen? Ik bedoel...waarom jij?' vroeg Harry. En dat was de vraag, waarvan ik zelf het antwoord niet wist. 'Ik weet het echt niet.' gaf ik eerlijk toe.

'Maar genoeg over mij,' zei ik snel voor ze nog andere vragen gingen stellen, waar ik niet op kon antwoorden, 'vertel me eens over Zweinstein.' En toen begonnen ze. Ze praatten over de vier afdelingen, de geesten die er ronddwaalden, Perkamentus, andere leerkrachten, de lekkere maaltjden en nog veel dingen. Ik luisterde aandachtig want ik wou zo veel mogelijk weten over de school waar ik naartoe zou gaan. Ik bedacht me dat Perkamentus al op de hoogte zou zijn van mij en over wat ik was. Hetgene waar ik het meest gefascineerd door was, was over het vak Verweer Tegen De Zwarte Kunsten. Ik had al 2 leerkrachten die het vak gaven ontmoet en was benieuwd over de anderen. Geen enkele leerkracht had het langer dan een jaar volgehouden sinds Harry daar was. Ze beschreven ze allemaal heel gedetaileerd. Door hun praten, leerde ik ze ook allemaal beter kennen. Ginny was zoals ik al dacht een echt leuk en sportief meisje. Hermelien was heel slim en hield van lezen en studeren. Ron was een beetje het onhandig type, wat hem wel schattig maakte. En dan hadden we de tweeling. Ik hoorde dat zij de grappenmakers waren en dat ze al plannen hadden voor later om samen een Tovershop te openen. Ik hoorde ze op een bepaald moment ook praten over hun vrienden wanneer Ginny me plots iets vroeg. 'En hoe zit het met jou vrienden? Je zal ze waarschijnlijk gaan missen?'

'Wel, omdat we wonen in een Dreuzelbuurt en niet echt veel contact hebben met anderen, heb ik eigenlijk geen vrienden.' zei ik. Dat was één van de redenen. 'Oh nee. Maar wij zijn je vrienden nu! Ik weet zeker dat we echt heel goede vriendinnen zullen worden!' zei ze dan. Ik glimlachte. Misschien zou ik inderdaad ooit wel bevriend met ze zijn. Misschien was het niet zo onmogelijk om vrienden te hebben als nimf. Het was de eerste dag dat ik er zo over nadacht. Dit kon wel eens een begin zijn van een nieuw en spannend leven.