Chapter 17~Imke

Sarah begon opeens hard te huilen. Ik: 'Hee meis wat is er??' Sarah: 'Nouw *snik* alles is bij mij altijd *snik* vreselijk!!' En ze begon nog harder te huilen. Ik: 'Heee meisie daar kun jij toch niks aan doen??' Sarah: 'Nee inderdaad, daar kan ik echt niks aan doen. Maar waarom bij mij??' Ik: 'Jah dat weet niemand. Denk je dat wij het wilde voor jou Sarah?' Sarah: 'Nee tuurlijk niet, daar zijn jullie veelste lief voor.' En ze trok ons in een knuffel. Sarah had het nooit mogen gebeuren. Sarah is zo lief ze kan dat echt niet aan. Het is gewoon erg vreselijk gewoon. Echt te erg voor woorden. Ik vind het echt zielug. Maar Louis heeft het er ook heel erg moeilijk mee. Hij is echt lief. En dit verdient hij en Sarah gewoon niet. Louis fluisterde: 'Imke mag ik je even spreken op de gang??' Ik: 'Oke.' En we liepen samen de kamer uit. Louis: 'Nouw Im ik wil vragen denk jij dat Sarah het wel red??' Ik: 'Tuurlijk, ze is sterk. Net als jij!' Louis: 'Slijmbal!' Ik: 'Je beledigd me nu al!!' Louis: 'Haha!' Ik: 'Geloof me Sarah red het wel.' Louis: 'Daar vertrouw ik dan op.' En hij gaf me een knuffel. Sarah mag boffen met zo'n broer. Maar ik heb ook een super broer. Dit komt goed toch?