002. Cilia

Als ik op school kom, zie ik Charlotte en Carly samen praten. Ik krijg een raar gevoel in mijn buik. Ik loop naar ze toe. 'Hi, girls' roep ik. Meteen valt hun gesprek stil... Of lijkt het maar zo. 'Heb je al besloten?' Vraag ik aan Charlotte. 'Ik wil echt heel graag mee' 'nee, nog niet' Carly kijkt me raar aan. Of lijkt het maar zo? We blijven nog een tijdje zonder te praten staan. Er hangt een hele rare sfeer. 'Dus.. nog wat leuks gedaan?' Probeert Carly. 'Nee...' 'Zullen we naar de les gaan?' Vraag ik. Zwijgend lopen we naar de les. Het is een moeilijk vak, toch kan ik me niet goed concentreren. Ik blijf maar denken aan Charlotte en Carly. Voor me zie ik die twee briefjes schrijven. Tussendoor giechelen ze even. Ik voel dat rare gevoel weer. Wat is er toch aan de hand? Ik besluit niks tegen mijn vriendinnen te vertellen, ze vinden me vast jaloers. 'Cilia, let je even op?' 'Uh, wat' 'let je even op?' Ik knik met eîen rood hoofd. voel m'n mobiel in m'n zak trillen. 'Meneer, kan ik even naar de wc?' 'Ga maar' zegt hij. Dan loop ik de gang op. Ik voel hoe 2 paar ogen me na kijken.

Op de gang haal ik m'n mobiel uit m'n zak. Geen melding. Ik wist zeker dat ik hem voelde trillen. Ik loop verder, terwijl ik instagram open. Ik ga een hoek om. BAMM. ik schrik en ik kijk om me heen. 'Oh, sorry' mompel ik. 'Geeft niet, hoor ik lette ook niet op' zegt de jongen waar ik net tegen op ben gebotst. 'Gaat het?' Vraagt hij. 'J-ja hoor. Met jou?' 'Mijn dag is weer goed nu ik jou zie' zegt hij met een knipoog. Ik giechel even. 'Zit je hier op school? Ik ben je nog nooit tegen gekomen.' 'Nee, we gaan hier naar toe verhuizen' 'oh, arme jij. En er zijn ook geen andere scholen in de buurt' hij lacht even en druk pratend lopen we de gang uit.