Schrijven op muziek

In de late middag keek een meisje over de rand van een diepe kloof, 10 meter lager lag een zwaar verminkt lichaam. Dat lichaam behoorde ooit toe aan haar beste vriend. Niet veel later vond ze de oorzaak, uit het struikgewas kwamen 13 grove smerige rovers, elk van hen droeg een wapen, sommigen droegen knuppels maar de meesten gebruikten een zwaard. Ze kwamen dreigend op haar af met maar een bedoeling; Haar doden, haar spullen stelen en weer in het struikgewas verdwijnen, wachtend op het volgende slachtoffer.

Ze vocht voor haar leven, de weg was smal, dat gaf haar een voordeel: er konden maar 3 rovers tegelijk aanvallen. Ze klopte een van de rovers neer met een steen, waarna ze de rover zijn zwaard oppakte en begon te vechten tegen de rest. Maar langzaam aan werd ze teruggedreven, richting de afgrond van de kloof. haar enigste hoop was dat iemand haar zou zien en haar zou helpen, Maar er was geen teken van leven. Haar einde kwam in zicht.

Een vogeltje vloog langs en zag het, het kleine dier vloog verder, zoekend naar een luisterend oor over het verhaal van een meisje, vechtend voor haar leven. Een beetje verder zat een jonge elf aan een liefelijk bronnetje te luisteren naar wat de vogels haar vertelden. En het vogeltje vertelde haar over het kleine meisje, niet veel verder, vechtend voor haar leven.

De elf aarzelde geen seconde, gooide haar pijlenkoker op haar rug, nam haar boog in de hand en rende door het oude bos richting de diepe kloof, om het dappere meisje te helpen. daar aangekomen hief ze haar boog op, legde een pijl op de pees, mikte en schoot. Dat deed ze een paar keer, waarna dat ze haar zwaard trok en samen met het meisje de rovers terugdreef. De rovers vluchten en doken terug de struiken in. Althans wie van de 13 rovers niet dood of zwaargewond op de grond lag.

Kudo Volgende hoofdstuk