Chapter 16~Imke

Ik kan dus misschien nooit meer lopen. Maar ik zal vechten, het zal moeten. Ik wil gewoon zijn. Maar dat is niemand. Kijk naar Ikrame is die normaal? Nee dus. Maar niemand is normaal. Normaal is saai. Saai is normaal. De dokter denkt dat het met mij goed gaat komen! Ik hoop het ook. Ze proberen alles. Maar ze denken dat het voor 1 maand is omdat het een tijdelijke kneuzing is. Ze gaan me nu allemaal onderzoekjes laten doen. Ik ga nu slapen.

'S ochtends.

Dokter: 'Word wakker.' Ik: 'Huh??' Dokter: 'Probeer is te staan?' Ik gehoorzaamde en stond op met hulp. Ik voelde iets tintelen. Mijn benen. Ze deden het weer!! Ik liep. Dokter: 'Woow meid je lichaam heeft gevochten en je was te sterk. Je hebt gewonnen. Maar we hebben ook slecht nieuws.' Ik: 'Hoezo wat is er?' Dokter: 'Nou een vriendin Sarah van jouw ligt hier in het ziekenhuis. En ze heeft Kanker.' Ik rende de kamer uit en de dokter riep me na: 'Kamer D012.' En ik rende het deed super zeer aan mijn benen. Het brandde echt. Toen zag ik Ikrame, Lisa, Gwynn, Liam, Zayn, Niall, Harry en de ongeruste Louis. Ik rende meteen op Louis af en knuffelde hem. Ze keken verbaasd op. Gwynn: 'Whatte Fuck wat is er met jouw gebeurd??' En ze gaf me een stevige knuffel en begon te huilen. Gwynn: 'Imke ik heb je gemist hoe kun je weer lopen??' Ik: 'Ik probeerde het en het lukte. Maar we zijn er nu voor Sarah.' En iedereen omhelsde me. Toen trok ik Louis tegen me aan. En toen keek ik hem aan. Ik: 'Hé Louis niet huilen het komt goed met Sarah we gaan op vakantie dat weet ik zeker. Sarah red het.' Louis: 'Dankje Imke.' Ik: 'Hé het is niet leuk en ik weet het. Maar het komt vast en zeker goed. Sarah gaat echt niet weg hoor!' Louis: 'Ik weet het.' En ik liet Louis los. We waren allemaal bang voor het gene wat er ging gebeuren. Sarah zou misschien wel kaal worden en heel misschien het niet redden. Maar ik weet het zeker. Ze gaat er alles aan doen om het te proberen. Sarah is sterk. We liepen haar kamer in. En ze schrok. En keek om. Sarah: 'Imke wat doe jij nouw hier?' Ik: 'Kan weer lopen.' En ik gaf Sarah een knuffel het voelde fijner nu. Dat heb ik al lang niet meer gedaan. Ik voelde me veilig. Dat heb ik altijd met mijn vriendinnen. We zijn samen een team en als de 1 ziek is steunen we die gene. Kanker is gewoon een verschrikkelijke ziekten.


Heel even kort mensen die dit lezen: Kanker is geen scheldwoord er sterven duizende mensen aan.