3. Ready for it

Abby POV.

Ik was in mijn kamer enkele kleren aan het bijeenrapen voor in mijn koffer. Het was een half uurtje geleden dat Sirius, Lupos en Dolleman een bezoekje hadden gebracht. Binnen een week zou ik samen met Haryr Potter en zijn vrienden in de trein zitten op weg naar Zweinstein. Ik hoorde dat hij bij de familie van zijn vriend logeerde, waar ik morgen ook naar toe zou gaan om te blijven logeren. Ze zouden mij morgenvroeg halen en ook binnen een week brengen naar het station. Ik was heel nerveus over school, over hoe Harry zou reageren als hij hoorde dat ik hem moest beschermen. En ik wist zeker dat de familie Wemel - de familie van Ron Wemel, Harry's vriend - wist over wie ik was. En nog belangrijker: wàt ik was. Dat was een vraag die ik al mijn hele leven afvroeg. Ik was een tovenaar, maar dat was niet het enige.

Het begon allemaal 8 jaar geleden. We woonden toen nog in ons oud huis in een tovenaarsbuurt. Onze familie was op bezoek en het was een normale dag, iedereen was vrolijk en praatte met elkaar. Maar natuurlijk had iedereen wel al wat gedronken. Mijn neef die toen net 20 was geworden, begon herrie te schoppen. Ik weet niet meer over wat de ruzie ging, maar ik herinner me nog heel goed dat hij en mijn vader naar elkaar aan het schreeuwen waren. Iedereen werd bang van hen en wouden weglopen. Op een bepaald moment trok mijn neef zijn toverstok en wou hij mijn vader vervloeken. En toen gebeurde iets raars. Ik werd zo boos en wou mijn vader beschermen. Ik bewoog mijn handen en richtte ze naar mijn neef en het vuur dat wakkerde in de haard, volgde mijn handen en werden afgevuurd naar mijn neef die even later tegen de muur werd gevlogen.
Even dacht ik dat het een droom was en dat alles niet echt gebeurd was, maar dan besefte ik dat het niet zo was.

Mijn neef overleef het, maar sindsdien heb ik hem nooit meer gezien, net als vele andere familieleden. Mijn ouders hadden toen besloten om te verhuizen naar een dreuzelbuurt. Ik zocht in allerlei boeken waarom ik deze dingen kon doen en ik vond maar één ding. Een nimf. Volgens sprookjes en legendes iemand die de vier elementen kon besturen: water, aarde, vuur en lucht. Maar in het echt was het niet zo magisch. Het is niet iets dat in je bloed zit, je hebt het gewoon of je hebt het niet. En ik had het, of ik het nu wou of niet.

Heel soms probeerde ik het nog, in mijn kamer als ik alleen was. In de hoop dat ik het niet meer kan, maar elke keer lukt het me weer. Maar ik kon ook niet een vol nimf zijn, want dan zou ik niet kunnen toveren. Het was een raadsel waarvan ik niet wist of ik ooit wel het antwoord zou weten.

Met zucht keek ik nog in mijn kast of ik nog een paar dingen kon vinden. Mijn favoriete truien zaten erin en alle andere dingen die ik nodig had. Ik was klaar om naar de familie Wemel te vertrekken, ik was klaar om Harry Potter te beschermen van al het mogelijke gevaar dat op de loer lag, ik was klaar om naar Zweinstein te gaan. Ik was er klaar voor. Ik vroeg me alleen af of zij ook klaar voor mij waren.