Lesson 004

De dagen gaan snel voorbij, soms te snel. Ik probeer elke dag mijn aandacht aan Kevin te besteden. Maar meest van de tijd raak ik kwijt aan alle ''voorbereidingen''.
Vandaag is mijn laatste dag hier, ik zucht en kijk zwijgzaam om me heen. De koude winter dagen zijn hier eindelijk voorbij, en alles begint weer te ontwaken. Normaal zou ik dit een prachtig proces vinden, maar nu kan het me niks meer boeien. Ik voel mijn mobiel irritant trillen in mijn broekzak. 'Laat me met rust..' mompel ik zachtjes. Ik weet het een paar minuten vol te houden totdat mijn hand nieuwsgierig naar mijn mobiel grijpt. Ik ontgrendel als een gek mijn mobiel en zie al snel dat ik een sms heb van Kevin. Mijn ogen vliegen over de tekst. 'Hoi Alice, kun je naar mijn huis komen? Xx Kevin' Glimlachend ren ik naar beneden, ga zonder iets te melden het huis uit en loop richting Kevin's huis.
Eenmaal daar wil ik net op de bel drukken als de deur open gaat. Kevin kijkt me grijnzend aan en lachend vlieg ik hem om de hals. Als ik hem eenmaal los heb gelaten - wat veel moeite koste- steekt Kevin een blinddoek naar me uit. Ik kijk verwarrend naar het oude versleten ding. 'Moet ik dat op doen?' ik zie dat Kevin glimlacht en helpt mij met de blinddoek omdoen. 'Ik zal je begeleiden, en vergeet niet je kan me vertrouwen' hoor ik Kevin fluisteren in mijn oor. Ik haat het als ik al mijn andere zintuigen moet gebruiken behalve mijn ogen. En jammer genoeg wist Kevin daar al van. Langzaam schuifel ik naar links en rechts en strek mijn armen zo uit dat ik elk opstakel kan voelen. Na een tijdje gelopen te hebben voel ik Kevin's handen omhoog kruipen via mijn heupen richting de blinddoek. Langzaam maakt hij de knoop los en haalt de blinddoek weg voor mijn ogen. Met open mond kijk ik naar ''mijn'' verrassing. 'Voor jou..' fluistert Kevin die nog steeds achter me staan. Ik draai me om en druk mijn lippen op de zijne. Mijn handen strelen door zijn warrige blonde haren - die zijn haren nog warriger maken-.
'het is prachtig' fluister ik als ik mijn ogen weer open heb. Ik draai me weer om richting het prachtige boeket vol met exotische en kleurrijke bloemen. Daarnaast ligt een doos met chocolaatjes in de vorm van een hart. Ik loop er naartoe en pak de chocolaatjes op 'je wilt me zeker vetmesten zodat niemand in Rome mijn vriend wilt zijn.' Kevin zucht zachtjes en gaat op een van de keukenstoelen zitten. 'Straks ontmoet je een andere jongen..' mompelt Kevin. Sloffend ga ik naar hem zitten. 'Ik weet zeker dat er niemand leuker is dan jij' zeg ik terwijl ik mijn hand op zijn hand leg. 'Je weet maar nooit, het is Rome de stad van de liefde (naast Parijs dan)' zegt Kevin. Ik zucht, wat een aansteller zeg. Ik pak zijn kin vast en draai zijn hoofd zo dat hij me recht aankijkt. 'Luister goed Kevin, kijk dan wat je voor me gekocht hebt. Dit is niet zomaar middelbare school liefde. Ik vind je echt leuk, en ik laat niemand tussen ons in komen.' na de zin hardop uitgesproken te hebben heb ik toch ergens spijt, wat nou als het waar is? wat nou als ik echt iemand tegen kom die beter is?

Lesson 004: First think before you say something..