Hoofdstuk 37

Mackenzie

'Dus om het kort samen te vatten, je hebt niet één, maar twee ongelofelijk knappe jongens in je vakantie?' vroeg Marlieke.
'Wel technisch gezien zijn het er drie, want Harry is ook knap,' zei ik.
'Drie?' vroeg ze terwijl haar gezicht nu een combinatie van haar overdreven stomme verbazing en haar zwijmel blik. 'Drie jongens hebben interesse in jou?'
'Nee, ze hebben geen interesse,' zuchtte ik.
'Liam heeft je gekust, Niall heeft je naar grotten gebracht en...' Ik zuchtte overdreven. 'Niet zo zuchten, ik heb hier alleen stinkende olifanten.' Ik kon het niet laten om te grinniken. 'Niet lachen!'
'Hoe gaat het met je tempels?' vroeg ik terwijl ik niet in de lach probeerde te schieten.
'Het gaat prima met ze,' mompelde ze brommend.
'Gaat alles wel goed met je?' Marlieke had zo vrolijk gedaan toen ik vertelde over de grotten, maar nu viel ze in een sip en chagrijnige bui. Wat niets voor haar was. 'Mar?'
'Anton heeft zijn been gebroken,' gromde ze.
'Alweer?' Het bleef me verbazen hoe ongelofelijk onhandig Marliekes familieleden waren. 'Hoeveelste keer is dit?'
'Hij heeft zijn linker been nog niet eerder gebroken,' mompelde Marlieke. 'Zijn rechterbeen al twee keer.'
'Wat is er dit keer gebeurd?' vroeg ik.
'Hij is van de trap gevallen.'
'Alweer?'
'De vorige keer was het een ladder.' Het was even stil tussen ons.
'Maar waarom ben je dan zo chagrijnig? Normaal lach je je dood als er iets met Anton is,' zei ik.
'Wel ik lachte eerst ook heel hard, want het is natuurlijk iets voor mijn broer om iets te breken als hij in zijn eentje thuis is,' zei ze. 'Maar het is natuurlijk ook echt iets voor mijn moeder om overbezorgd te worden en de rest van onze trip te cancelen en terug te gaan naar Nederland.'
'Dat meen je niet!'
'Om het nog erger te maken. Heeft mijn vader Jesse uit genodigd om een week bij ons te logeren,' gromde ze.
'Waarom zou hij dat doen?' vroeg ik verbaasd. 'Jesse is je ex...'
'Ja, dat heeft hij alleen nog niet door,' gromde ze. 'En nu zit ik een week lang met Jesse in mijn huis opgescheept, omdat mijn vader dacht dat een mooie vervanging zou zijn voor de rest van Thailand dat ik nu mis loop.'
'Wel ik kan altijd aan mijn vader vragen of je hier heen kan komen,' zei ik glimlachend. 'Tja, Frankrijk klinkt toch echt beter dan je ex vriendje, dat moet zelfs je vader toe geven.'
'Ga het hem vragen!' gilde Marlieke. 'Ga het hem vragen! Ga het hem vragen! Ga het...'
'Oké, oké,' zei ik grijnzend. 'Wanneer ben je weer in Nederland?'
'Overmorgen, we moeten in Lyon van vlucht verwisselen en dan...'
'Lyon? Dat is een half uurtje rijden van hier!' zei ik grijnzend. 'Mijn vader kan je misschien ophalen!'
'Dan hoef ik Jesse in Nederland niet eens te zien en kan ik direct naar jou toe! Jeej!!'
'Wacht ik ga het even vragen!' Ik sprong op en rende naar beneden. 'Pap, pap, mag Marlieke hier heen komen?'
'Nee.'