04

Zijn wang lag een beetje open. Ik schreeuwde naar iedereen dat ze weg moesten gaan terwijl ik Daan probeerde wakker te maken.


~


Daan werd eindelijk wakker. '' Gaat het?'' vroeg ik terwijl ik z'n wond bekeek. '' Gaat wel.. Maar het doet erg pijn'' Hij trok een heel zielig gezicht. '' Je hebt een rare broer'' zei hij half glimlachend. '' Ja weet ik, maar hij kan ook heel lief zijn.'' Ik haalde een nieuw nat doekje en legde het weer op z'n wang. Ik en een docent hadden Daan opgetild naar de ehbo.Daan ging rechtop zitten en bekeek in de spiegel zijn wang. Hij keek heel erg verdrietig. Hij stond op en zei dat hij naar huis wou. Ik knikte en samen liepen we door de gang. '''Doet het nog pijn?'' vroeg ik na een ongemakkelijke stilte. '' Ja best wel.'' Hij trok een pruillip. Ik moest lachen erom en hij ook. We zagen de rector op ons af lopen. Samen met Nick. Daan en ik keken elkaar aan. '' Nick wilt zich verontschuldigen.'' zei de rector. Nick stak z'n hand uit en zei sorry, en keek tegelijk naar Daans wang. Nick liep daarna snel weg. Volgensmij wou hij niet met me fietsen. Maar dat maakt mij niet uit. Ik fiets wel met Daan. '' Zullen we samen naar huis fietsen?'' vroeg ik. Hij knikte en samen liepen we naar onze fietsen. Het was erg stil op de fiets. We zeiden weinig tegen elkaar. Maar opeens zei hij dat hij deze afslag moest nemen. Hij stapte af, en toen stapte ik ook af. '' Lief dat je net voor me hebt gezorgd bij de ehbo en niet wegging naar Nick ofzo'' zei hij lachend. '' Geen probleem Daan. Ik ben liever bij jou dan bij Nick'' ik glimlachte. Hij kwam dichterbij en gaf een lichte kus op m'n wang. Ik voelde dat ik rood werd. ''Echt bedankt'' zei hij nog en fietste weg. Ik stond nog stil terwijl hij de straat uit was. Ik moest het me nog even realiseren. Ik stapte weer op m'n fiets en fietste naar huis. Ik zag daar Nicks fiets staan. Naja staan, hij had 'm neergegooid. Ik zette me fiets in de schuur en liep naar binnen. Er lag een briefje op tafel. Ik pakte op en zag dat het van mama was.

Lieverds, ik ben even bij de kliniek voor een tijdje.
Oma komt morgen voor jullie zorgen.
Het spijt me.En je bent deze avond alleen
met Nick. En er ligt spaghetti in de koelkast.
Warm dat maar op.
XXX mama


De klinkiek. Fijn, dat ook nog is. M'n moeder is een alchollist. Ze drinkt echt heel vaak. Soms gebruikt ze ook drugs. Maar ik weet niet zeker of ze dat nog doet. Het komt allemaal door het verleden. Er is zoveel gebeurd vroeger.. Ik loop met betraande ogen naar boven. Toen ik boven was, was het helemaal stil. En ik wist wel dat Nick thuis was, want z'n fiets staat nog buiten. Ik loop zachtjes naar zijn kamer en klop aan. Geen antwoord. Ik doe heel langzaam zijn deur open. Ik keek naar m'n broer. '' Nee.. niet ook mijn broer..'' zei ik zachtjes tegen mezelf en kreeg nog meer tranen in m'n ogen.