¤ O21.

~1D POV~
Na onze concerten in Nederland vertrekken we die ochtend vroeg naar Italië. Nog iets meer als twee weken en dan komen we voor vijf korte dagen terug naar London. Halve wegen stoppen we bij een supermarkt om benodigdheden in te slaan. Natuurlijk gaat dit niet zomaar. Fans herkennen ons of zien de bus voorbij komen en volgen ons. Gelukkig zijn Paul en de andere bodyguards er om ze op een afstandje te houden zodat ook wij kunnen inslaan wat we nodig hebben.
Terug lopen naar de bus gaat natuurlijk ook niet gemakkelijk. We delen een paar handtekeningen uit en laten een paar foto's maken. Stom dat we geen extra tijd hebben om nog even in beweging te komen.
Morgen rijden we Italië in en gaan we weer duizenden fans blij maken! Nu eerst avond eten en op tijd naar bed. Denk maar zo, nog maar twee weekjes!

~Charleen POV~
Morgen is het zover! Vertrek ik dan eindelijk naar Frankrijk! Mijn koffer ligt al klaar en mijn checklist is zo goed als afgetekend. In m'n huispak loop in van hot naar her om maar zeker te zijn dat ik alles heb. Geld heb ik al bij de wisselkoers geruild naar euro's. Portemonnee ligt vol gepropt klaar in mijn schoudertas. Notitie boekjes, agena, tekenboekje, etui, camera, geheugenkaartjes, alles is ingepakt. Mijn outfit voor morgen ligt ook al klaar.
Ik zucht diep en laat me in de sofa wegzakken. Danique kijkt me met een grijns aan.
"Hier, die zal je wel nodig hebben." Ze drukt een pakje in me handen en gaat bij me zitten. Ik haal mijn wenkbrauw op en open het pakje. Een gigantische lag verschijnt op mijn gezicht. Ik vlieg Danique om d'r nek en bedank d'r hemelsbreed. Ze heeft Our Moment voor me aangeschaft! Ik doe gelijk wat op en de geur overheerst direct. Ik gris me mobiel uit me vest en stuur Liam en Niall een foto er van.
"Hopelijk zijn de jongens nog wakker." Grijnst Danique breed. Ik grinnik een beetje. "Vast wel." Zeg ik als ik haar de reactie van Liam laat lezen. Tig big-smile emoticons en een thumps-up stuurt ie terug.

Na een half uurtje druk ik een kus op Danique d'r wang en vertrek ik met een zachte 'welterusten' naar m'n kamer. Ik app nog een beetje met Liam. Beperkt houdende dat ik morgen naar Frankrijk vertrek. Hij verteld dat de jongens nog willen face-timen maar ik houd sterk dat ik er niet uit zie om er onderuit te komen. Ze zouden aan mijn directe reacties aan merken dat ik vol spanning zit. Ben ik zeker van.
Het is hier al half 1 en ik kan nog wel wat slaap gebruiken. We vertrekken vroeg en ik wil er op tijd zijn. Ik sluit het gesprek af, wens de jongens alvast veel succes en laat mezelf wegzakken.
"Nog een paar uurtjes." Herhaalt zich constant in mijn hoofd, waardoor ik met gigantische kriebels in mijn buik in slaap val.