Hoofdstuk 15

"Lotte!!!!!" Tessa kwam naast me zitten en gaf haar telefoon aan me, ik las wat er stond.

Luuk : Tess.. Wil je Lotte alsjeblieft een knuffel van me geven? Ik ben zo blij dat ze weer wakker is! Zeg dat ik haar ontzettend erg mis en dat ik haar snel weer wil zien xx

Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht en belde hem op.
"Luukkieeee!"
"Lotte?"
"Jaaaa!"
"LOTTEEEE!"
"Kom je hierheen?"
"Mag dat?"
"Geen idee, het is vakantie en ik wil hier blijven, niet naar België.. Dus please kom?"
"Nou oké, ik kom er aan."
"Tot snel."
"Doeeg."

"LUUK KOMT HIERHEEN!!" Iedereen keek op en ik zei tegen Rein, "Hij is gewoon een vriend hoor. Don't worry." Hij knikte en kwam me een knuffel brengen. Ik grinnikte; "Je bent een echte knuffelman." Rein keek me even aan en drukte voorzichtig een kusje op mijn lippen. "Lot.." Ik keek op en zag Daan in de deur opening staan. "Wil je even komen?" Ik gaf Rein nog snel een kusje en liep naar Daan toe. In de hal zag ik Kate staan, ze zag er slecht uit. Ik kon het niet laten en gaf haar een knuffel; "Het spijt me dat je je kut voelt.." Ze glimlachte even en ik gebaarde dat ze moest gaan zitten, waarna ik naast haar kwam zitten. "Ik kan het niet verwoorden.. Ik snap als je me kan vergeten, maar ook als je me niet kan vergeven.." Ik keek Kate aandachtig aan. "Wil je me eerst vertellen waarom je zo tegen Jordi en Rein hebt gedaan?" Kate knikte; "Ik ben ziek, je ziet het misschien niet aan me maar het is ook in m'n buik. Ik slik zware medicijnen waardoor ik een soort geestelijk ziek werd. Ik liet niemand merken dat het me deed veranderen. Bij Jordi begon het allemaal.. Ik kon het niet aanzien dat hij met andere meiden omging en heb in een woede uitbarsting zijn arm gebroken. Ik was opgelucht dat hij nog wel gewoon kan dansen. Toen volgde Rein, hij zit nog minder lang als Jordi hier op school en wist niet wat ik had gedaan. Bij hem gebeurde hetzelfde, alleen ik bedreigde hem. Ik kwam telkens in zijn kamer langs en ik wist niet wat ik allemaal deed. Het was in ieder geval fout, heel erg fout. Ik weet niet of je al eens zijn litteken heb gezien, maar dat komt dus door mij... Toen kwam jij, ik merkte gelijk aan hem dat jij niet zomaar een meisje voor hem bent. Hij neemt nooit iemand mee naar zijn geheime plek in de tuin. Ik was jullie gevolgd, ik achtervolgde Rein altijd. Daarom die dag kon ik Rein niet meer laten leven. Het kwam allemaal door de bijwerkingen van de medicijnen. Toen jij Rein kwam helpen deed iets in mij het mes naar jou, zo van, als Lotte weg is heb ik Rein weer. Ik hoop dat je het snapt nu, maar nog steeds begrijp ik als je me niet kan vergeven." Ik was geschrokken door haar verhaal. "Ik.. Eh.. Ik kan je wel vergeven, aangezien dit verhaal alles duidelijk maakt. Maar wat heb je in je buik dan?" Kate haalde haar schouders op. "In een op de vijf landen zijn twee mensen met deze ziekte.. Doordat er zo weinig kennis over is kunnen niet de juiste medicijnen worden geproduceerd. Daarom moet ik zo leven.." "Wow heftig.." Ik dacht na, aangezien Kate nu in de jeugdgevangenis zat voor nog drie weken kon ik niks doen. "Ik ga je helpen." Kate keek op. "Als je weer hier naar school kunt gaan, gaan we gewoon met elkaar om. Ik begrijp je en ik wil je echt helpen." Kate glimlachte; "Dat is echt heel erg lief!" Ik glimlachte terug en gaf haar een knuffel. "Vindt je het goed als ik weer naar m'n feestje ga?" Waarop ze knikte en we beide op stonden om onze eigen kant op te gaan.

Ik plofte bij Rein op schoot en vroeg aan Tessa hoe het met de liefde was. Waarop ze weg keek. "Tehesss..." Ze keek me weer even aan, "Niet nu oké?" Ik knikte grinnikend en m'n aandacht ging over naar Rein die vroeg wat ik net ging doen. "Praten met Kate." Glimlachte ik, waarop hij me moeilijk aan keek en ik zei dat ik het nog wel uit zou leggen. Ik keek op naar de hal doordat ik de deur dicht hoorde vallen. "Wie ging er weg?" Vroeg ik maar ik kreeg geen antwoord. Er kwam een meisje binnen lopen en naast me sprong Tessa op; "ALISHYA!!" Ze rende op haar af en knuffelde haar, waarna Nils ook naar haar toe liep en haar een knuffel en een kusje gaf. "Heeft 'ie goed gedaan, die Nils." Rein grinnikte doordat ik dat zei. "Ik beter hoor, jij bent veel leuker." Ik draaide me glimlachend om en Rein drukte een kus op m'n wang. "Lot..." Ik keek op en zag m'n ouders staan. "We gaan er weer vandoor.." Ik knikte en bracht ze een knuffel waarna ze vertrokken. Ik keek de kamer rond, alleen Nils, Alishya, Daan, Owen, Tessa, Jordi en Rein waren er nog en Luuk zou er elk moment kunnen zijn. "Lotteeee!!!!" Ik draaide me om en zag Luuk staan. Ik knuffelde hem en er rolde een traan over mijn wang. Wat had ik hem toch gemist zeg.. We ploften op een stoel neer die we van de eettafel bij de rest hadden geschoven. "Hoe is het in België?" Luuk haalde zijn schouders op, "Saai, zoals het eerst ook was. Alleen dan zonder jou." Ik vermeed zijn blik, "Valt de overleven dus." Ik kreeg wat gemompel als antwoord en nam de moeite niet te vragen om een duidelijke herhaling. "Dus, hoe is het met Karin?" Luuk keek op. "Vast wel goed." "Ah Luuk. Toe nou vertel gewoon." "Als je dat zo graag wilt weten had je toch ook kunnen vragen of zij hierheen kwam." Hij keek me een beetje bozig aan. "Ach, laat dan maar." Ik stond op en liep naar Rein toe waar ik bij op schoot ging zitten. "Even niet." Hij duwde me weg en teleurgesteld en met pijn in m'n hart liep ik de kamer uit. Al snel merkte ik dat er iemand achter me aan kwam waardoor ik door de gangen van de school rende en een deur in ging. Waar was ik.. Ik liep een trap op die links in het hoekje stond. Boven aangekomen was het erg donker, ik besloot over de grond te kruipen voor mijn eigen veiligheid. Ineens voelde ik iets bij mijn hand, het was een soort hengsel. Ik trok er aan en langzaam hoorde ik dat er wat open ging. Op de tast zocht ik ernaar en het bleek een luik te zijn. Ik liet me zelf er in glijden en deed het luik weer dicht. Voorzichtig liep ik de ruimte door waar ik was, er was een deur die op een kier stond en er kwamen stemmen vanaf. Ik besloot te gaan kijken, voorzichtig deed ik mijn hoofd door de deur heen, er was niemand te zien. Ik liep door en mijn mond viel open van verbazing. Overal waar je keek waren schermen van verschillende plekken in de school. De camera beelden. Ik ging op de stoel zitten die er stond en zocht naar een leuk beeld. Ineens viel mijn oog op een van de schermen voor me, mijn kamer met daarin nog steeds iedereen. Ik keek rond, pakte de koptelefoon die er lag en zo kon ik mee luisteren.

"Ik heb haar niet gevonden." zei Daan toen het stil werd. Er klonk wat gezucht en Owen klonk geïrriteerd toen hij tegen Rein zei; "Waarom moest je haar nou weer weg duwen." Rein zijn hoofd draaide naar Luuk toe. "Ze kan toch ook bij hem op schoot als ze zo graag wilt." Maar dat wil ik helemaal niet... Ik zuchtte en luisterde verder. Luuk besloot naar huis te gaan en de rest ging naar hun eigen kamer. Rein en Tessa bleven over. "Gaan we zoeken?" "Nee we wachten nog heel even." Rein knikte en ik stond op om naar ze toe te gaan. Ik wilde ze niet al te bezorgd maken en aangezien ik ze al zo'n halfjaar bezorgd heb gemaakt was dat wel voldoende..