OO1. Zonsondergang

Destiny liep met blote voeten over het natte zand. Hand in hand.
Ze keken samen naar de zon, die langzaam verdween achter de horizon.
Bram bleef opeens staan. Het stel keek elkaar aan.
Hij tilde Destiny op, maar ze gilde: "Stop!"
Lachend zette Bram haar neer, als een echte heer.
Een aantal tellen lang maakten ze oogcontact,, zonder iets te zeggen.
In die tijd besloot Bram zijn handen op Destiny's heupen te leggen.
Destiny liet het toe, en Bram deed nog een poging om haar op te tillen.
Maar zij begon weer te gillen.
Bram gaf het op, en Destiny kreeg de slappe lach.
Dit was perfect, zo op een zaterdag.
Lekker bij zonsondergang naar het strand,
met een grote picknickmand.
Ze gingen liggen, op de grond.
Bram gaf Destiny een kus, op de mond.