Congratulations!

Ik kijk naar het stuk taart die ik om half zeven s'ochtends voor me neus geschoven krijg,
'Happy birthday!' roept mijn moeder, ik kijk op, vader staat naast haar en ze kijken gelukkig op mij en het stuk taart neer. Ik zucht,
'Wil je de taart niet even proeven?' probeert mijn vader, ik probeer te glimlachen, natuurlijk wil ik die taart proeven, met tegen zin pak ik een vork en neem ik een klein hapje van de taart. Ik glimlach tevreden, geen cadeautjes dit jaar, precies zoals ik gevraagd had. Ik snap niet waarom iedereen elk jaar zijn verjaardag zo bijzonder vind. Ik bedoel, je wordt nog veel meer keren jarig. En het is een gewone dag, voor ieder mens. Ik voel de ogen van mijn vader en moeder op mijn gezicht prikken. Ik neem nog maar een hap. Mijn moeder krijgt een glimlach op haar gezicht, en mijn vader kijkt naar mijn moeder en geeft haar een kus. Konden ze dan niet begrijpen dat ik even klaar ben met de liefde? En vandaag niet in de stemming was om iets te vieren? Ik zucht en kijk op m'n mobiel, het plaatje van Tim staat nog steeds als achtergrond ingesteld. Snel pak ik mijn mobiel en wis ik alles, met een steek in mijn hart. Mijn aandacht richt ik weer op de taart. Mijn vader en moeder zijn ook aan tafel aangeschoven en zitten ook taart te eten. Alsof er niets gebeurd is. Ze lachen en voeren elkaar eten. Alsof ze zelf niet meer kunnen eten. Ik zucht, hier zit ik niet op te wachten. Ik sta op,
'Ik trek mijn kleren aan' zeg ik bot en stamp dan de trap op naar mijn warme nest, waar ik al te graag opnieuw in wil kruipen, maar ja, school. Ik trek mijn kledingkast open, mijn zus springt de kamer binnen.
'Heej!' zegt ze enthousiast, 'Ik heb wat kleren voor je uit gekozen, ze liggen op de stoel' ik zucht en draai mijn hoofd naar de stoel. Alsof ik zelf niet mijn kleren uit zou kunnen kiezen. Ik maak een gebaar naar mijn zus dat ze weg moet gaan, en als ze weg is trek ik de kleren aan, jippie, ze heeft echt de leukste kleren uitgekozen, een kort spijkerrokje, met gestreepte legging eronder, een wit t-shirt met blauwe pofmouwen, met een wit sjaaltje met blauwe stippen.
'Molly!' roep ik, binnen een tel staat ze in mijn kamer,
'Je ziet er prachtig uit!' roept ze zelfvoldaan, ik wijs naar mijn voeten,
'Ow ja!' zegt ze terwijl ze naar mijn schoenenkast loopt, een apparte schoenenkast, daar ben ik eigenlijk best trots op. Ik heb echt superveel schoenen. Alle soorten, ballerina's, pumps, uggs, laarsen met hoge hakker, all stars, sneackers, nike's en nog een paar zomerschoenen. Als je je schoenmaat weet dan passen de schoenen altijd, schoenen maken mij blij. Je hoeft geen kleding uit te trekken, en er is niets dat je hoeft te verbergen, kortom, schoenen zijn gewoon ideaal. Ze pakt een paar ballerina's uit de kast en legt ze voor mijn voeten,
'Zie je zo' roept ze en dan rent ze naar beneden. Ik stap in de ballerina's en ga aan mijn tafel zitten. Ik kijk in de spiegel naar mijn net geknipte haar, ik pak mijn make-up en breng het aan. Ik haal de borstel door mijn bruine haren en dan sta ik op en loop naar beneden. Mijn zussen zitten volop te genieten van de taart die hun voorgeschoten is. Zij vinden het blijkbaar wel lekker, Molly kijkt op
'Ik zei toch dat het je goed zou staan! Je bent prachtig!' roept Molly, ook Demi kijkt op,
'Ja, het is mooi!' zegt ze en knipoogt, Molly heeft liever niet dat haar kleding wordt afgekeurd. Molly ontwerpt meestal zelf haar kleding, en dit heeft ze voor mij ontworpen, met nog een paar kledingstukken. Echt super mooi! Ik schrik van een mobiel die een smsje krijgt, Demi rent naar de salon van ons moeder, ja ze is kapster, waar ze haar mobiel pakt, als ze het smsje heeft gelezen gilt ze het uit.
'Taylor! Taylor Lautner is bij ons op school! God mag weten wat hij daar doet, maar hij is er en hij blijft een tijdje!' schreeuwt ze uit, 'Zeggen de roddels dan,' ze rent naar haar taart,
'Ow ja, gefeliciteerd zus' zegt ze met haar mond vol taart die ze in een hap in haar mond gepropt heeft. Ze zwaait en rent struikelend de deur uit, waardoor ze natuurlijk valt, ik grinnik, kluns die ze ook is, heeft ze van mij, als er iemand een kluns is in de familie. Dan ben ik het wel. De bel gaat, Jesse het vriendje van Molly staat voor de deur, Molly is de oudste thuis samen met Jayden, ze zijn een tweeling, maar niemand die het ooit gezien heeft. Molly rent naar de deur en omhelst haar vriendje, Jesse loopt naar binnen. Ik zwaai,
'Gefeliciteerd!' roept hij blij, en hij geeft me een pakje. Ik kijk hem ietwat boos aan,
'Sorry je zus moest een pakje geven, het is van ons bijde' zegt hij. Ik glimlach, ook ergens wel blij, tenminste iemand die aan me gedacht heeft. Ik trek het rode lint van het cadeautje af, dan haal ik het roze cadeaupapier eraf, een doosje. Ik maak hem voorzichtig open, een fijn kettinkje. Precies eentje die ik in gedachten had,
'Wat vind je ervan?' vraagt Molly die op de tafel is gaan zitten.
'Supermooi! Beddankt!' zeg ik, ik doe snel het kettinkje om en geef ze een knuffel. Spontaan loopt Susanne het huis in,
'Ge-fe-li-ci-teerd!!!' roept ze luid zodat de hele straat het kan horen,
'Ssst!' roep ik, ze geeft me een knuffel.
'Geen cadeautjes had je gezegd!' zegt ze met een grijns. Ik glimlach ze had mijn order begrepen. We lopen het schoolplein op, er komt veel lawaai uit de hoek van het plein.
'Het zal toch niet!' roepen Susan en ik beide,
'Taylor' fluistert ze,
'Negeren, negeren, de kans is een op de honderd dat hij jouw ziet. Kom,' zeg ik en we lopen de school in.