Chapter 15~Sarah

Toen was iedereen in de kamer.

Ik: 'Wie was dat?' Iemand: 'Im.' Liam: 'Imke, praat tegen mij.' Im: 'Wie zijn jullie?' Ik: 'Liam, je broer.' Imke: 'Maar ik ken geen Liam. Heb ik een broer? Wie ben jij? Wie ben ik? Wat doe ik hier? Waarom ben ik hier? En hoe heet ik?' Dokter: 'Ze heeft geheugenverlies. Dat kan minimaal een dagje duren.' Gwynn: 'Ja, je hebt een broer, Liam. Dat was Sarah en ik ben Gwynn. Jij bent Imke. Je bent ziek en je heet Imke.' Imke: 'Maar waarom zijn jullie hier? Als ik jullie niet ken, ga weg.' Imke: 'Hebben jullie me niet gehoord?! Ga weg, nu!' Gwynn: 'Why?' Imke: 'Ga nu weg! Ik wil je niet meer zien. Ik wil weg! Ik ken jullie niet. Dus ga weg! Maar wie heeft mij pijn gedaan?' Ik: 'Keet, van school.' Imke: 'Ga nu weg, alsjeblieft.' Ik: 'Imke, over een paar dagen ken je ons weer.' Dokter: 'Nou, het kan maximaal één jaar duren.' Imke: 'Oké, als je nu niet weg gaat, ga ik zelf weg. En laat me met rust! Ik hoef jullie nooit meer te zien. Had iets gedaan toen die Keet me in elkaar sloeg. Nee, jullie geven niet om mij, hé, Lisa, Ikrame, Sarah en Gwynn?' Ik: 'Hoe ken je onze namen?' Imke: 'Die zei je net.' Ik: 'Maar Ikrame en Lisa niet!' Imke: 'Watte? Jawel.' Imke: 'Laat me nu met rust!' En ze floepte alles eruit, overal tranen! En Gwynn ging naast haar zitten en troostte haar. Gwynn: 'Wat is er? Je kent ons toch?' Imke: 'Ik was al eerder wakker, maar toen weer in slaap gevallen. Toen zei de dokter dat ik misschien... misschien nooit meer zou kunnen lopen!' En ze barstte in tranen uit. Imke: 'Oh, ik zal nooit een schaatser worden. Dat blijft altijd mijn droom, maar ik kan nooit meer lopen.' Liam: 'Imke, wat erg!' En ze begon nog harder te huilen. Imke: 'Snap je het dan niet? IK ZAL NOOIT MEER KUNNEN SCHAATSEN! OF LOPEN! Door die stomme, rotk*t Keet.' En ze begon op haar kussen te slaan. Imke: 'Ik zal nooit meer kunnen zwemmen, lopen, schaatsen, voetballen of een andere sport doen!' Gwynn: 'Wij gaan ervoor zorgen dat jij ooit weer kunt lopen, Imke. Geloof me maar.' Ikrame: 'Één voor allen, allen voor één.' Imke: 'Bedankt meiden!'
En ze gaf ons een knuffel. We zouden in mei naar Salou gaan. Ik hoopte dat het door zou gaan. Maar naar het strand kon dus niet.