Chapter 45 ~~ That Dumbass..

Jay's P.O.V

‘Adam is ook echt een kneusje,’ zegt Elizabeth lachend, ‘ach ja, het komt gelukkig wel weer goed met hem. Hopelijk red Zoey het een beetje.’
‘Jawel joh!’ Antwoord ik, ‘die kan er achteraf waarschijnlijk om lachen.’
‘Laten we het open,’ antwoord Elizabeth, terwijl ze de lichtblauwe deur open duwt.
‘Zusje, je moet je eens niet zo druk maken. Het komt allemaal wel goed,’ zeg ik waarna ik een arm om haar heen sla. ‘Thuis!’ Roep ik daarna.
‘Hoi, jongens,’ antwoord mijn moeder, ‘hoe is het met Adam?’
‘Goed, naar omstandigheden,’ zegt Elizabeth.
‘Goed hoor,’ vul ik haar aan, ‘hij moest zelf het hardste lachen, maar dat is Adam natuurlijk.’
‘Dat is waar,’ zegt mijn moeder, ‘thee?’
‘Lekker,’ antwoorden we in koor. We lopen naar de bank om daar neer te ploffen, maar onderweg stoot ik een lichtblauwe vaas om. Hij breek in honderden stukjes, verspreid over de vloer.
‘Oeps, sorry mam,’ zeg ik als ik mijn moeder naar me zie kijken, ‘maar schreven brengen geluk, niet waar? Nee? Oké.’ Ik haal mijn toverstok uit mijn broekzak en richt hem om de lichtblauwe schreven op de vloer. ‘Reparo.’ Ik glimlach en trek een gezicht. ‘Beter?’ Vraag ik.
‘We hebben zo’n geluk dat je een tovenaar bent,’ mompelt mijn moeder, ‘anders was er niets meer van ons huis overgebleven.’
Naast me grinnikt Elizabeth even. Fronsend kijk ik haar aan.
‘Je moet toegeven dat ze gelijk heeft,’ zegt ze lachend.
‘Ja, dat is wel zo,’ bevestig ik. ‘Hé!’ Roep ik daarna uit, ‘en bedankt!’
‘Graag gedaan, hoor!’
Met mijn armen over elkaar staar ik haar aan.
‘Ik hou toch van je,’ zegt ze, waarna ze me in een knuffel trekt.
‘Ja, dat zeggen ze allemaal.’