Lesson 002

Ik open mijn ogen en kijk in het stralende gezicht van Kevin. Zijn hand streelt door mijn haren, en langzaam geeft Kevin een kusje op mijn slaap. Ik sluit mijn ogen om de realiteit weer op te zoeken, totdat ik Kevin hoor mompelen 'ik moet gaan..' Mijn ogen springen open 'Waarom?' roep ik iets te haastig. Kevin grinnikt en geeft me een laatste kusje 'omdat mijn moeder sms'te' ik zucht. En bedankt moeder van Kevin voor het verpesten van dit fantastische moment. 'Dan zwaai ik je op z'n minst uit.' zeg ik terwijl we lopen naar de voordeur. Ik trek Kevin naar me toe en geef hem een knuffel. Ongemakkelijk legt Kevin zijn armen om mijn middel en duwt me zachtjes van hem af. 'Ik ga je heus nog wel zien, gekkie.' zegt Kevin met een glimlachje. Ik glimlach kortaf terug en zwaai Kevin uit.
Als Kevin eenmaal weg is plof ik op de bank. Zo voelt vrijheid dus bedenk ik lang uit op de bank. Met veel moeite pak ik mijn koptelefoon, sluit mijn ogen en geniet van de rust. Niet veel later zie ik dat mijn moeder me met een verwarde blik aan zit te staren. Ik zie dat haar mond beweegt en dat ze dus druk aan het praten is. Heel even overweeg ik om de koptelefoon af te doen totdat ik een kwaadaardig stemmetje in mijn achter hoofd hoor zeggen. 'wat verwacht ze dat je kan liplezen? je hebt de koptelefoon op en dat betekend dat je niet gestoord wilt worden.' ik knik instemmend en laat de koptelefoon op. Niet veel later voel ik dat mijn koptelefoon van mijn hoofd getrokken word. 'Waarom doe je dat nou?' stoot ik boos naar mijn moeder uit. 'ik heb een verrassing voor je.' zegt mijn moeder. Wacht eens even, ik had een heel ander antwoord verwacht. Mijn moeder houd een witte envelop voor me neus. Achterdochtig kijk ik mijn moeder aan. 'Maak nou open Alice' zegt mijn moeder ongeduldig. Langzaam pak ik hem aan en begin hem open te maken. Mijn ogen worden groot en ik vouw de brief open. Dit kun je niet menen..

Lesson 002: You never know when something good is gonna happen, so never give up