4 POV - Claire Stephanie Rose

Opeens wordt ik wakker door gegil. Ik besluit naar de deur te lopen en ik leg mijn oor tegen de deur aan om beter te luisteren wat er wordt gezegt.
Ik hoor nog steeds gegil van een meisje en geschreeuw van de jongens. Als ik een harde klap hoor is het opeens stil.
'Meelopen, slet' hoor ik de stem van Liam zeggen. Ik hoor dat er mensen de trap op komen dus snel loop ik weer naar mijn matras en doe ik alsof ik slaap.
Ik hoor dat de deur van ''mijn'' kamer opengaat. Ik hoor Liam nog wat tegen het meisje zeggen maar ik luister niet echt meer, dus ik weet niet precies wat.
Even later hoor ik dat de deur weer dicht gaat en dat de deur op slot wordt gedraait.
Ik besluit om mijn ogen open te doen en te gaan zitten. Ik zie een meisje met lang donkerbruin haar en blauwe ogen bang in een hoek van de kamer zitten.
Ik zie dat het meisje opkijkt. 'W..Waar zijn we?' vraagt het meisje aan me. Ik zucht even. 'Ik weet het ook niet..' besluit ik maar te antwoorden.
'Ik heet trouwens Claire' zeg ik. 'Anne' zegt het meisje, bijna onverstaanbaar.
'Hoe ben jij hier eigenlijk gekomen?' vraagt Anne aan me, die inmiddels ook naast me op het matras is komen zitten.
'Ik liep na school terug naar huis door een tunnel, en toen ik uit de tunnel kwam zat ik opeens een zwart busje staan en toen werd ik meegesleurd.' antwoord ik.
'En jij?' vraag ik.
'Ik zat op de fiets en ik was gevallen, een jongen liep naar me toe om me te helpen en achter me stond blijkbaar een busje en toen ik even niet oplette gooide ze me naar binnen..' vertelt Anne verdrietig.
'...Het was ook al donker want ik kwam net van een feest vandaan' vertelt ze verder.
'O' zeg ik. Ik weet nooit wat ik op zulke momenten moet zeggen.
Even is het helemaal stil. Awkward.
'Weet jij misschien hoe laat het is, er hang hier namelijk geen klok ofzo.'
'Toen ik wegfietste van het feest was het rond 2 uur, dus ik denk iets van half 3.' antwoord Anne.
Ik mompel wat en besluit maar weer verder te gaan slapen, ook al ben ik niet echt moe.
Ik zie dat Anne gapen en ik vertel haar dat ze wel kan gaan slapen. Ze knikt en we gaan beiden op een matras liggen.
Ik doe mijn ogen dicht maar ik kom maar niet in slaap.
Na urenlang liggen te draaien val ik eindelijk in slaap, volgens mij is het inmiddels al iets van 4 uur.