61~

Ik word wakker van een geur. Een geur die ik maar al te goed herken. Het maakt me bang. Het is pikken donker in de kamer, het is vast nog nacht. Snel floep ik weer onder mijn deken. ‘Ha-allo?’ Mompel ik net hoorbaar. Geen gehoor terug, maar ik herken de geur, hij moet hier zijn. In mijn kamer. Hier. Monroe.

Ik smak een paar keer goed om de droge smaak mijn mond uit te krijgen, terwijl ik langzaam mijn ogen open. De gordijnen zijn al een stukje opengeschoven, een zonnestraal valt precies op de met diamanten beklede spiegel. Als ik naast me kijk zie ik tot mijn grote vreugde een glas melk en wat koekjes. Ik pak het glas en drink het bijna in een keer leeg. Een zacht gegrinnik vanaf de andere kant van de kamer laat me zo erg schrikken, dat ik het glas bijna uit mijn handen laat vallen. ‘Oh, sorry. Ik wou u niet laten schrikken.’ De stem past precies bij het meisje, een zachte stem met prachtige zwarte krullen. Ze snelt zich naar me toe en neemt het glas van me over. Ik ben nog steeds een beetje perplex van de vreemdeling in mijn kamer en kijk haar dan ook met een wazige blik aan. ‘Ik ben Gwen, uw meid,’ zegt ze met een trots glimlachje. ‘Ehm, meid?’ Vraag ik om verduidelijking te krijgen. Ze knikt, ‘uw dienstmeisje, dienares, bediende-‘ ‘Jaja, ik snap hem al, maar waarom eigenlijk? Ik kan best zelf aankleden enzo,’ ik ga rechtzitten en sla mijn armen over elkaar. Ik hou niet echt van babysitters. ‘De prins stond erop dat u goed verzorgd wordt. En het is ook best wel normaal om een meid te hebben als aanstaande prinses en toekomstige koningin. Niet dat ik zeg dat u abnormaal ben als u me niet wilt. Maar het is wel echt een grote kans voor mij. Hiervoor stond ik poep te vegen in de stallen. Niet.. uhgm.. dat u dat interessant vind ofzo..’ Ik zie een blik in haar ogen die ik maar al te goed ken; de schaamte na een ratelverhaal. Ik grinnik dit maal, wat een grijns op haar gezicht brengt. ‘Goed, ik ben dus Gwen. Hoe wilt u aangesproken worden?’ Ze gaat weer staan, ze was gaan zitten op mijn bed uit enthousiasme. ‘Ten eerste, geen “u” meer. Ten tweede, noem me maar gewoon Belle. Ten derde, mag ik nog wat melk?’ Ik denk dat mijn hoofd niet veel roder kan, maar ik heb alles over voor melk.

Een glas melk en wat koekjes later sta ik aangekleed en wel voor de spiegel. Ik moet zeggen, zo’n Gwen is best handig. Soort van moedertje, alleen dan van dezelfde leeftijd. En ze heeft een goede stijl ook, ze weet precies wat mij goed staat. Ik loop al richting de deur tot dat ik me iets bedenk. Mijn boek. Het moet hier zijn. ‘Gwen?’ Roep-vraag ik terwijl ik wacht tot dat ze binnen komt. Ik weet niet hoe ze het doet, volgens mij zit ze gewoon altijd voor mijn deur, maar binnen één seconde vliegt de deur open. ‘U riep?’ Vraagt ze mij terug terwijl ze langzaam naar me toe loopt. Ik trek mijn wenkbrauw op en wacht totdat ze de hint snapt. ‘Ohh, sorry, “je riep”?’ Ik knik goedkeurend en kijk dan weer bedenkelijk. ‘Heb jij soms een boek gezien? Ongeveer zo dik,’ ik maak de beweging met mijn handen, ‘en zo breed?’ Ook zij kijkt nu bedenkelijk. Ze loopt naar een van de vele kasten en begint wat te rommelen. ‘Ik geloof dat ik het gister hier ergens heb opgeborgen... Hmmm. Oh ja, hebbes!’ Ze haalt mijn lief en leed tevoorschijn en snel pak ik het van haar over. ‘Je mag gaan,’ ik probeer zo lief mogelijk te klinken, maar toch komt het er een beetje bazig uit. Toch lijkt ze het niet zo op te vatten want ze loopt rustig naar de deur toe. ‘Trouwens, Gwen,’ ze draait zich om, ‘hoe komt het dat je altijd zo snel weer hier ben?’ Ze grinnikt zachtjes. ‘Ja, dat zou je wel willen weten hè,’ nog een keer grinnikt ze, maar dan draait ze zich weer om en verlaat ze de kamer. Ik schud lachend mijn hoofd, volgens mij ga ik hier nog vrienden maken ook.

Oma had gelijk. Het staat gewoon al geschreven dat ik met William ga trouwen. Met ongeloof staar in naar de pagina waar ik mezelf in de roze jurk zie staan aan het altaar. De laatste zin blijf ik maar herhalen en herhalen in mijn hoofd. “Toen gebeurde hetgeen wat niemand had verwacht, de ruimte vulde zich met rook en al snel klonk een bekende stem: ‘Ze is van mij’” De volgende pagina is leeg. Wat nogal gek is want ik zou zweren dat het boek helemaal gevuld was. Maar ik weet ook zeker dat dit er eerst nog niet stond. Wie zou die bekende stem zijn? Monroe is de eerste die door mijn hoofd schiet…