5. Won't let you down

Patty kijkt verschrikt naar me, het was niet de bedoeling dat ik dat hoorde. Ze haalt haar hand door haar haar en zegt niks meer. Ik ga weer huilend naast Zoë op de grond zitten. Ik ga met mijn hand door haar voorpluk, en ze legt haar neus op mijn benen. Zo zitten we nog een tijdje.

Na wat alweer als heel lang voeld hoor ik een auto. Deze stopt niet op de parkeerplaats, hij rijd door tot aan de bak. De man in de auto stapt uit en loopt naar Patty toe, hij is al jaren de veearts van de manege dus ze kennen elkaar al goed. Patty legt uit wat er gebeurd is, of in ieder geval zover ze dat weet. 'Het maakt nu even niet uit wat er met haar been is, ze kan hier zowiezo niet blijven liggen. Het is heel koud en nat, en ze heeft geen deken. En ik kan haar been hier zoewiezo niet onderzoeken, ze moet dus naar binnen toe' zegt de veearts. ' Hoe krijgen we haar ooit binnen dan? Het lukt haar niet om op te staan' zegt Patty. 'Het beste is om haar op een pallet te krijgen, die kunnen we dan naar een stal brengen'. zegt de veearts. 'Ik denk dat de val iets aan haar ruggenmerg beschadigt heeft, daardoor heeft ze niet genoeg kracht in haar achterbenen om te staan'... Ik begin zachtjes weer te huilen.. 'Meisje, ik zorg ervoor dat alles goed komt met je, ik beloof het je...'

Ik weet niet precies hoe ze het voor elkaar hebben gekregen, want ik moest een stal vullen met zo veel mogelijk hooi en stro voor Zoë. Zoë ligt nu op een houten pallet, met daar over heen een deken. Er staan ook een auto met zo'n hefboom naast, dus waarscheinlijk hebben ze haar er op getild. Heel langzaam en voorzichtig rollen we de pallet met Zoë er op naar de stal die ik heb gevuld en wijd open heb gezet. Ik heb langs de muren een dikke hoge laag met hooi gelegt, daardoor kan ze zich niet bezeren als ze wil opstaan. We stoppen de pallet voor de stal, we moeten haar in het stro trekken. Gelukkig gaat dat heel makkelijk, en doen we Zoë geen pijn. De veearts loopt naar zijn auto en komt even later terug met allemaal spuiten, daar in zit iets tegen de pijn en zodat ze kalm blijft zegt hij tegen mij. Ook geeft hij haar een spuit voor haar rugenmerg, het is het beste en sterkste wat er is. Als iets haar kwa medicatie kan helpen, is dat het. 'Ik geef haar 3 dagen om op te staan, daarna moet ik haar in laten slapen. Bij veel paarden geef ik al eerder de moed op, maar ze is een sterk paard' zegt de veearts. Ik knik, de veearts gaat samen met Patty en de mannen weg nadat ze de deur van de stal op een kier heeft gezet. Ik blijf bij haar heb ik besloten. Ik aai haar over haar mooie hoofdje, ze is nog niet klaar om dood te gaan. Dat zie ik gewoon aan haar, ze is een sterk paard en ze verdiend het om te leven...