4. hold on

Ik ben bevroren... Mijn benen voelen als lood, ik weet niet wat ik moet doen.. Met mijn kleine beetje logica besluit ik om de bak in te stappen, ik loop voorzichtig naar Zoë toe... 'Haal Patty !!' roep ik wanhopig naar Puck toe, ze doet meteen wat ik zeg.

Ik weet niet wat Zoë heeft gedaan, maar haar benen liggen onder de bakrand, de rest van haar lichaan niet. Ze trapt wild om zich heen en probeert los te komen, het lukt haar niet en ik zie de paniek in haar ogen. Ik kniel naast haar hoofd neer en leg mijn hand op haar oog, ik begin zachtjes het zelfde liedje te neuriën als ik vannochtend deed. Langzaam aan word Zoë wat rustiger, omdat ik haar oog bedek kan ze niet zien waar ze is, daardoor stopt ze met om zich heen te trappen. Het heeft toch geen nut, ze krijgt geen hou vast. Terwijl ik door ga met neuriën kijk ik naar haar benen, ik zie dat er bloed uit heer rechter voor been komt. Zoë licht op haar linker kant, de benen aan haar rechter kant van haar lichaam liggen dus boven aan, daarmee is ze waarschijnlijk tegen de houtenrand van de bak gekomen. De rand van de bak bestaan uit 3 planken, er zit over een stukje ruimte tussen, ook onder de onderste... Ik hoor dat Patty en Puck aan komen rennen, een meisje die een eigen paard heeft komt ook op het lawaai af. Patty kijkt geschrokken naar mij en Zoë , 'meiden, als jullie de andere paarden even vangen en op stal zetten dan ben ik snel iemand om het hout weg te breken'. Puck en het andere meisje doen wat hun gevraagd worden, onrustig lopen de paarden mee. Ze zijn geschrokken door het vuurwerk en door Zoë, het liefst zouden ze de stal in rennen maar dat doen ze niet. Patty komt de bak in en loopt zachtjes naar mij en Zoë toe. Ze pakt haar telefoon en belt haar man.

Als ze ophangt vraagt ze aan mij wat ik er gebeurd is. 'Ik heb geen idee.. Ik hoorde Puck gillen en ben zo snel mogelijk naar Zoë toe gegaan...'zeg ik, zonder dat ik het merkt rollen de tranen over mijn wangen... "Mijn man komt er zo snel mogelijk aan, zelf durf ik het hout niet los te knippen, ik wil Zoë niet nog meer pijn doen.' zegt Patty. 'Het lijkt als of het neit zo erg is, maar als haar been gebroken is hebben we een groot probleem, we kunnen dat alleen nu nog niet zien'. zegt Patty, ik zien ondertussen zachtjes een liedje zodat ik ook kan horen wat Patty zegt. 'Misschien moet u de veearts bellen, je weet maar nooit..'zeg ik tegen Patty. Patty knikt instemmend en loop dat weer voorzichtig weg en pakt haar telefoon weer. Ik haal mijn hand van Zoë's oog af, in de hoop dat ze rustig blijft, dat doet ze gelukkig. Ik zie aan haar oog dat ze doodsbang is, zelf kan ik ook niet stoppen met huilen. Ik aai Zoë over haar hals en wacht op iemand voor hulp.

Na wat voor mij uren lijken hoor ik dat er een auto aan komt rijden, Patty komt samen met 2 manen snel aanlopen. Ze hebben allemaal gereedschap bij zich. "Oke Lotte, jij moet er voor zorgen dat Zoë zo rustig mogenlijk blijft, wij gaan aan het uiteinde van de planken ze los maken. Zo is het niet gevaarlijk voor Zoë. Maar het zal wel een beetje herrie maken dus je moet haar zo rustig mogenlijk houden' zegt Patty tegen mij. Ik knik en veeg snel mijn tranen weg, daarna leg ik mijn hand weer op haar ook en begin te zingen, met mijn andere hand aai ik haar. Zo voorzichtig en stil mogenlijk beginnen de mannen eerste de schroeven los te maken, 1 geeft mee maar de andere niet. Omdat hij echt niet los gaat pakken ze een zaag, zo zachtjes mogenlijk zagen ze het hout. Maar stil is het niet, Zoë snuift onzeker en ga ietsje harder zingen. Na een paar minuten hebben ze de plank doorgezaagt, Patty houd hem vast aan het uiteinde en de mannen zagen ook de andere kant van de plank door. De onderste plank is nu los en Zoë heeft iets meer ruimte, ze heeft het door en begint onrustig te bewegen. Zo snel mogenlijk maken de mannen ook de andere planken los, alle planken boven Zoë's benen zijn nu los.Zoë heeft nu de ruimte om op te staan, Puck is terug gekomen met haar halster, van Patty moet ik die bij Zoë om doen. Het gaat moeilijk maar het lukt wel. Ik maak het touw vast aan het halster, en sta op. Ik doe een paar passen achter uit en Zoë heeft nu de ruimt om op te staan. Het lukt haar om op haar buikt te gaan liggen.

Zoë ademt een paar keer diep en kijkt om zich heen. Ik zie in haar ogen dat ze nog steeds bang is, het doet me heel veel pijn. Ik ken haar nog niet zo lang, maar ze is super belangrijk voor me, haar mag haar niks overkomen. In mijn hoofd blijf ik herhalen dat alles goed komt, als Zoë nou maar opstaat is dat al heel mooi. Ik moedig Zoë aan om op te staan. Zoë probeert het, ze doet heel erg haar best, maar als ze een beeter op haar rechter achterbeen steunt zakt ze met een kreun weer op de grond, het lukt haar niet... Ze probeert het nog een paar keer, maar elke keer stor ze weer in, het kost haar veel energie.'Dit is niet goed...' hoor ik Patty tegen haar man zeggen, 'ik hoop dat de veearts snel komt...' 'Als ze haar been heeft gebroken, moeten we haar in laten slapen denk ik, ik heb geen tijd om zoveel tijd aan een manege paard te geven, er zijn nog veel gezonde paarden die aandacht nodig hebben, en me eige natuurlijk' Patty zegt het zo zacht mogenlijk zodat ik het niet hoor. Maar ik hoor het toch, mijn hart breekt.. Ik begin keihard te huilen...