9. The Western Colonie

Die dag was ik heel de dag aan het trainen. Niemand durfde het woord Virgo nog te zeggen sinds ik zo heftig gereageerd had. Af en toe kwamen er wat ecliptianen de kazerne binnengelopen om te trainen. Ik schoot met alle frustratie die ik in me had de pijlen recht in de roos. De pijl die er steeds als laatste bij kwam, spleet de voorafgaande pijl doormidden. Toen ineens kwam Helena naar binnen gerend. ‘De westelijke kolonies worden aangevallen’ zei ze in paniek. ‘Wat laf van ze dat ze altijd alleen maar de kolonies aanvallen’ zei ik nors en ik schoot weer een pijl in de roos. ‘Ik ben niet in de stemming om te vechten, gaan jullie maar. Aan mij heb je nu toch niets’. ‘Misschien zijn Yin en Yang er wel bij deze keer’ zei Helena. Ik stopte met het vernielen van pijlen en keek haar aan. ‘Oké, ik ga al mee’ zei ik. ‘Maar ik ga niet alleen’. ‘Generaal Reno en Camille gaan met je mee’ zei Helena. ‘En de tweeling en Leo trouwens ook’. Ik voelde de bui al hangen en liep de kazerne uit om mijn spullen te verzamelen.

In mijn kamer pakte ik mijn goede boog en controleerde ik of mijn vergiftigde pijl weer in mijn riem zat. Ik pakte wat extra pijlen mee en liep vervolgens naar mijn deur. Mijn oog viel ineens op de armband die ik nog steeds had van de seres. Op deze armband stonden de tekens van de overleden sterrenbeelden. Aan de linker kant de 6 tekens van de oosterse sterrenbeelden en aan de andere kant de 5 tekens van de westerse sterrenbeelden. De tekens voelde vertrouwd aan en ik besloot om voortaan de armband te gaan dragen. Het leek een beetje alsof ik de 5 andere sterrenbeelden toch nog bij me droeg. Ik deed de armband om en stopte hem onder mijn pak, zodat niemand hem zou zien.

Toen ik bij de poort aan kwam, zaten Gemini en Gemini al stuiterend op hun paard. Robert zat op een ander paard wat naast het paard stond van Gemini en Gemini. Leo was al in een leeuw getransformeerd en Luigi zat zoals gewoonlijk achter op zijn rug. Ik begon voorop de rennen en transformeerde gelijk in een centaur en Jason sprong meteen op mijn rug en de hele groep kwam in beweging. De westelijke kolonies lagen een eindje verderop, dus hopelijk waren we nog op tijd. Sinds Yin en Yang de vergiftigde hamers in handen hadden, waren we voorzichtig met aanvallen van de oostelijke sterrenbeelden. Als we naar de kolonies gingen, gingen we meestal met een grotere groep. Ook al was ik de enige die echt opgewassen was tegen de vergiftigde wapens.

Na ongeveer een kwartiertje kwamen de westelijke kolonies in zicht. Ik snapte niet waarom ze een aanval op deze kolonies deden, aangezien dit onze nieuwste kolonies waren die nog in ontwikkeling zijn. Het was vrij stil bij de kolonies, dus ik was al meteen bang dat we te laat waren. Terwijl de rest buiten de muren bleef staan, liep ik voorzichtig als leider van de ecliptianen, de muren door. Ik zag dat alle mensen en ecliptianen zich hadden verzameld en dat ze omsingeld waren door seres. Vanaf een afstandje keek ik samen met Jason toe hoe Yin op een verhoging stond. De seres stonden rondom de ecliptianen en hielden hun wapens op hen gericht. ‘Sommige van jullie hebben het misschien al gehoord en sommige van jullie misschien ook niet, maar deze oorlog zal niet lang meer duren. Mijn metgezel Yin en ik zijn in het bezit gekomen van de vergiftigde hamers en daarmee is er niemand die ons meer kan verslaan, zelfs jullie grote held Sagittarius niet’. Er was nog steeds niemand die mij opgemerkt had, aangezien ze met hun ruggen naar mij toe stonden. Ik gebaarde naar de andere dat ze door de muren heen moesten komen en dat ze stil moesten zijn. Zwijgend gingen ze rondom de seres staan, die het veel te druk hadden met de ecliptianen in de gaten houden. Er stonden teveel mensen tussen mij en Yang, dus hij zou mij nooit opmerken. ‘En dan nu het hoogte punt van de show’ sprak Yang. Hij haalde zijn vergiftigde hamer tevoorschijn en twee seres brachten een vrouw naar voren. In het publiek begonnen verschillende mensen te gillen en ik begreep al snel dat dat haar familie was. ‘Ik zal jullie één voor één naar voren brengen om de ware kracht van mijn vergiftigde hamer te laten zien’. Nog voor hij zijn hamer in het lichaam van de vrouw kon slaan, lag er al een pijl op mijn boog die ik vervolgens afschoot, recht in de schouder van Yang. Yang liet zijn hamer vallen en schreeuwde het uit. De vrouw rende snel weg en iedereen draaide zich naar mij om. ‘Je blijft van de ecliptianen af’ zei ik.