Come in tonight.

De volgende dagen verlopen rustig en gezellig en de drie mensen hebben elkaar goed leren kennen.
Ook Georg en Gustav zijn vaak op visite gekomen, en ook met deze twee jongens kan Larissa inmiddels goed opschieten.
De eerste kennismaking verliep een beetje stroef, want ja, voor de jongens is het ook vreemd om het evenbeeld van hun verloren vriendin in hun leven te verwelkomen.
Maar ook dat wende, en het had zelfs voordelen dat ze ook qua karakter zo op Mare leek.
Dit zorgde ervoor dat ze binnen de kortste keren al het gevoel hadden dat ze elkaar jarenlang kenden.
Hierna kwam dan de volgende stap.
Na twee weken vonden Bill en Tom het tijd dat Larissa hun ouders zou gaan ontmoeten.
En in de derde week was het dan zover.

Zenuwachtig zat Larissa in de auto.
Tom reed en Bill wreef bemoedigend over haar bovenbeen.
‘Maak je maar niet druk lieverd, ik weet zeker dat ze je mogen!’
Daar maakte het meisje zich niet zo heel druk om, ze maakte zich meer zorgen omdat ze bang was om nog meer met haar verleden geconfronteerd te worden.
‘Lieverd, je maakt je echt druk om niks! Kom op nou!’ Probeerde Bill nog eens.
Ze zette een glimlach op haar mond, maar diep van binnen piekerde ze verder.
Larissa schrok pas op uit haar gedachten toen ze merkte dat de auto vaart minderde.
‘Zo, we zijn er’ meldde Tom.
Tom was al uitgestapt en ook Bill stond al naast de auto.
‘Larissa je kan het’ sprak het meisje zichzelf moed in waarna ze nog een diepe zucht slaakte en uiteindelijk toch maar uitstapte.
Simone en Gordon hadden de auto waarschijnlijk al aan horen komen want de deur gaat al open.
‘Kom je mee?’ vraagt Bill.
‘Is goed’ zegt ze terwijl ze een mager glimlachje op haar gezicht tovert.
En samen lopen ze hand in hand naar binnen.

De kennismaking was geslaagd en erg gezellig.
Na de schok dat de twee zo op elkaar lijken gebeurde er niks ‘vervelends’ meer wat Larissa aan het verleden zou moeten doen denken.