4 - Louis Tomlinson

Met zijn voeten op de salontafel, die tussen de bank en de televisie in stond en met een veel te groot stuk taart op het kleine schoteltje in zijn hand, zat Louis op de bank. Het vorkje tussen zijn vingers sneed een klein stuk van de taart af en ging zijn mond in. Met plezierige ogen genoot hij van de heerlijke smaak op zijn tong. Het geluid van zijn mobiel, verbrak het fijne moment. Verbaasd pakte hij zijn mobiel naast zijn voeten weg en zag een sms van een onbekend nummer. Louis had geen idee wie hem zou moeten sms'en. Alleen van zijn baas kreeg hij bericht als hij weer een shoot kon doen, maar die belde meestal gewoon.

Ik kan nergens anders meer aan denken. Ik heb nog nooit iemand zoals jij ontmoet. Ik wil je en ik ga ervoor zorgen dat ik je krijg - Harry

Zijn ogen werden groot. Zo ver hij wist, had hij zijn nummer nooit aan Harry gegeven. Waarom zou hij dat überhaupt doen? Harry was een klootzak. Alhoewel, hij had wel iets leuks. Louis vond het wanhopige berichtje eigenlijk ook wel leuk. Iemand deed een keer moeite voor hem. Toch vond hij het ergens ook wel eng. Wat wist hij nou eigenlijk van Harry? Ze waren alleen nog maar samen dronken geworden en Harry had hem mooi een uur in de kou laten lopen om zijn auto te vinden, in een buurt waar Louis nooit geweest was. Tenslotte had hij hem gisteren nog laten weten hoe hij over Harry dacht. Louis schrok een beetje van de ringtone van zijn mobiel. Angstig keek hij naar het nummer dat hem belde. Het was het nummer dat hem net ook het sms'je stuurde. Harry dus. Hij zette het schoteltje met taart op de bank en stond op. Aarzelend liep hij heen en weer door zijn woonkamer. Nadat zijn telefoon een paar keer was overgegaan, nam hij toch op. Zijn hand maakte een langzame beweging naar zijn oor, om de mobiel ertegenaan te zetten.
‘Hallo?’. Louis probeerde zo zeker als hij kon te klinken, maar zijn hart ging tekeer.
‘Hey’, antwoordde Harry.
‘Wat moet je?’, vroeg Louis.
‘Ga met me op een date’, beval hij.
‘Nooit’, zei Louis.
‘Je weet dat ik je niet met rust laat, zeg nou maar gewoon ja’. Hij klonk een beetje dreigend. Louis wist niet meer wat hij moest zeggen. Harry was nog erger dan hij had gedacht.
‘Goed, ik haal je vanavond om acht uur op’, zei Harry na een tijdje. Zonder dat Louis nog iets kon zeggen, hing hij op. Dit keer was het Harry die Louis een beetje beduusd liet staan. Wat was er in hemelsnaam net gebeurd?

Nog een half uur te gaan en Louis stond al bijna een uur, in zijn boxer en sokken, kleren uit zijn kast te trekken, in de hoop er iets leuks tussen te vinden. Hij had ook geen idee wat ze gingen doen. Hij besloot maar gewoon een simpel wit T-shirt te nemen. Hij vond altijd dat wit hem beter stond dan zwart. Waarom deed hij eigenlijk zoveel moeite voor Harry? Niet dat er ook maar iets tussen hun zou gebeuren. Louis wilde niks met hem. Hij pakte een strakke, blauwe skinny jeans. Hij liet zijn benen erin glijden en kreeg de knoop met een beetje moeite dicht. Het T-shirt liet hij over zijn hoofd vallen en stak zijn armen in de mouwen. Hij ging voor de lange spiegel naast de kast staan en draaide er zijwaarts naartoe. Zijn buik had hij ingehouden, om te zien hoe het stond. Toen hij zijn buik weer liet gaan, schrok hij een beetje. Hij kreeg al een klein bierbuikje. Dat betekende dat hij snel weer moest gaan sporten en gezonder moest gaan eten. De bel galmde door het hele huis. Louis' hart begon weer sneller te kloppen. Hij keek voor de laatste keer naar zichzelf in de spiegel en haastte zich naar beneden. Hij stapte in zijn schoenen en trok zijn jas aan. Hij zorgde dat al het licht uit was en opende de deur. Harry keek hem verleidelijk aan. Beide zeiden ze niks en keken elkaar alleen maar aan. Louis liep naar buiten en sloot de deur achter zich. Hij draaide zijn rug naar Harry en stak de sleutel in het slot. Nadat hij de deur op slot gedraaid had, draaide hij zich weer terug naar Harry. Ze stonden nu ontzettend dicht bij elkaar.
‘Wat gaan we doen?’, vroeg Louis na een tijdje.
‘Iets leuks’, antwoordde Harry. Hij pakte Louis' hand vast en liep naar zijn fiets, die op de stoep voor Louis' huis neergezet was.
‘We kunnen beter met de auto gaan, het is koud’, stelde Louis voor.
‘Niet zo aanstellen’, zei Harry met een grijns. Hij nam plaats op het zadel van zijn fiets en zette één voet op een trapper.
‘Spring achterop’, voegde hij toe. Louis keek met een blik vol walging naar de fiets.
‘Ik ga niet op die fiets’, zei Louis.
‘Kom op’. Harry keek hem een beetje ongeduldig aan. Langzaam stapte Louis op de fiets af. Hij gooide een been over de bagagedrager en liet zichzelf erop zakken.
‘Waar moet ik me aan vasthouden?’, vroeg Louis ontevreden. Harry pakte Louis' armen en sloeg ze om zijn middel heen. Hij pakte zijn stuur weer vast en zette zijn voeten op beide trappers. Een beetje moeizaam kwamen ze vooruit. Louis voelde zich er eigenlijk wel fijn bij, om Harry zo vast te houden. Het gaf een goed gevoel. Een gevoel dat Louis al lang niet meer gevoeld had.

Bedankt voor alle reacties en kudo's. Jullie zijn lief c:
Laat me weten wat je van dit hoofdstuk vindt xx