Exo 43.

Femke zit nog steeds tegen Stef aan, met haar ogen gesloten. Ze zou zo eeuwig kunnen blijven zitten. Gewoon bij hem. Zijn sterke armen rond haar heen geven haar een veilig gevoel. Ze kijkt op en drukt een kusje op zijn wang.
"Stef?" vraagt ze na een tijdje.
"Ja, Femke?"
"Ik.. Ik wil het even hebben over.. Je brief."
Hij blijft even stil, als teken dat ze verder moet gaan.
"Of.. Over dat wat je op het einde schreef."
Zijn hart slaat een tel over, maar hij is meteen weer ontspannen. Stef grinnikt even kort. "Wat is er mee?" vraagt hij lief.
"Ik.." Eigenlijk wil ze gewoon vragen of hij het meent, maar ze weet niet goed hoe ze het moet vragen. Ze zucht.
"Ja, ik meen wat ik heb geschreven."
Femke slaat zichzelf even op haar voorhoofd. "Juist, je kan nog steeds gedachten lezen."
Stef begint te lachen, waardoor zijn borstkas, en Femke inclusief, op en neer gaat. "Ja."
Nu weet Femke niet zo goed wat ze moet zeggen. Zou het nu onhandig zijn als ze zegt dat ze ook van hem houdt? Of.. Wacht. Ze moet opletten met wat ze denkt.
"Stop met denken, Femke." lacht Stef.
"Stop met lezen, Stef." herhaalt ze op hetzelfde toontje. Ze gaat recht zitten en kijkt hem uitdagend aan.
"Dat is niet iets wat ik kan uitzetten, het is het teken dat je wil dat ik ze lees."
"Dat is zo niet waar! Ik wil niet dat je weet wat ik denk! Zeker niet als het over jou gaat." lacht ze.
Stef neemt haar polsen en boort zijn blik in de hare. "Oh, nee?"
"Nee."
"Het is wel heel handig voor je, nu moet je niet zeggen wat je net wou zeggen, maar onhandig vond klinken."
Femke wendt haar blik af, terwijl haar wangen langzaam rood worden.
"Zie je." grijnst hij.
"Jaja, het is al goed." mompelt ze lachend.
Hij laat haar polsen weer los en lacht nog even.
Femke grijnst voorzichtig, voor ze weer begint te denken. Zou hij haar willen zoenen? Of niet? Misschien is hij wel bang. Ja, hij is zeker bang.
"Gaat het zo'n beetje, ja?" zegt Stef snel.
Femke schiet in de lach. "Te grappig, dit."
"Denk je dat ik bang ben, he?" vraagt hij uitdagend.
"Jij? Altijd."
Stef draait zich naar haar toe en kijkt haar recht in haar ogen aan. "Oh, ja?"
"Ja."
Zonder nog iets te zeggen trekt hij Femke naar zich toe en kust hij haar. Femke wordt opeens zo gelukkig en ze beseft nog maar eens hoe verliefd ze is op deze jongen. Dit is gewoon niet normaal. Ze staart hem aan als hij de kus beëindigt.
"Ik bang, he?"
Femke trekt hem aan zijn kraag naar haar toe en drukt haar lippen weer op de zijne. Ze heeft geen zin om te praten. Ze gaat met haar handen door zijn haar, waarna ze hem voelt glimlachen.
"He, tortelduifjes, gaat het zo'n beetje?"
Ze laten elkaar meteen los en kijken dan betrapt naar Paula en Didi, die hand in hand voor hun neus staan. Femke kijkt even naar hun handen, maar dan weer meteen naar Stef. Het verbaast haar hoe rustig haar vrienden zijn bij het weerzien van Stef.
"Ze hebben me deze middag al gezien." verklaart Stef.
"Wat?" Paula fronst.
"Femke vraagt zich af waarom jullie niet flippen, zoals zij wel deed."
"Omdat wij niet verliefd op je zijn, broeder." grijnst Didi.
Femke schudt haar hoofd. "Dus wacht.. Jullie wisten al dat Stef hier was?"
Paula knikt onschuldig. "Sorry.. Het was een verrassing en-"
Verder dan dat komt ze niet, want Femke trekt haar meteen in een knuffel. "Dank je." fluistert ze.

"Je bent zo leuk." fluistert Mellanie in Os' oor.
"Jij dan." hij draait haar een rondje en trekt haar dan de dansvloer af.
Mellanie gaat met haar rug tegen de muur staan en trekt Os naar haar toe. Hij ziet er zo mannelijk uit in zijn pak. Gewoon perfect. Os kijkt haar strak aan, recht in haar blauwe ogen. Hij wrijft lief langs haar wang en glimlacht.
"Wat is er?" vraagt ze.
"Niets." Zegt Os.
"Waarom kijk je dan zo naar me?"
Os lacht voorzichtig. "Omdat ik je echt heel mooi vind."
Mellanie begint lichtjes te blozen en wendt haar blik af. Ze durft hem niet eens meer aan te kijken. Hij kan haar soms echt zo verlegen maken. Ze snapt zelf niet hoe het komt.
"Ik hou van je, Mel." zegt Os plots.
Meteen kijkt ze weer op. Elke keer als hij zoiets zegt weet ze nooit wat ze moet doen. Dan verstijft ze helemaal en krijgt ze geen woord meer over haar lippen. Geen klank, zelfs.
"Ik eh.."
Os glimlacht en wacht geduldig af. Ookal zou hij haar nu echt heel graag zoenen. Alles op zijn tijd, hij wil niets overhaasten. Haar blik maakt hem helemaal week en doet hem trillen op zijn benen, maar dat wil hij niet laten merken.
"Ik.."
Mellanie zucht geïrriteerd bij haar eigen onzekerheid. Dan maar anders. Ze legt haar handen in zijn nek en trekt hem helemaal tegen zich aan, voor ze hem zachtjes kust. Aan alle gevolgen denkt ze niet eens. De mogelijkheid dat iemand op hen let, of zelfs dat één van hun vrienden ze zo samen ziet. Het kan haar nu allemaal niet zo schelen. Het enige waar ze aan denkt is Os. Hij verbreekt de kus langzaam, maar houdt zijn hoofd maar zo ver van het hare dat hun neuzen elkaar raken. Mellanie glimlacht onzeker, niet wetend of dit wel zo een goede zet was. Os wrijft lief langs haar wang en drukt een kusje op haar neus.