Lesson 001
Alice Jones
'Alice?' ik zucht en mompel 'niet nu'. Niet veel later voel ik iemand op mijn schouder tikken. Geïrriteerd strek ik mijn arm uit om degene een harde klap te verkopen. 'Mr. Smith..' hoor ik Kevin fluisteren. Direct springen mijn ogen open en kijk ik recht in het gezicht van Mr. Smith, mijn wiskunde docent. 'Ah goedemorgen Alice' zegt Mr. Smith met een ik-heb-je-wel-door blik. 'Dit mag dan wel je laatste dag hier zijn, maar je krijgt nog steeds een rapport' zegt Mr. Smith streng. Mijn laatste dag... spookt door me hoofd. Mijn gedachtes dwalen alweer af totdat mijn buurjongen Kevin een briefje op mijn tafeltje legt:
Waar zit jij met je gedachtes?
Ik lees het briefje en schrijf op de achterkant:
Laatste dag, dan zijn we eindelijk vrij en kunnen we doen wat we willen!
Ik schuif het briefje terug naar Kevin en ziet dat die druk aan het schrijven is. Ondertussen kijk ik weer naar het bord en 'probeer' ik op te letten. Niet veel later krijg ik een vol beklad briefje terug:
Ik zou dat dolgraag willen maar mijn ouders willen dat ik een serieus baantje zoek en dat ik normaal aan school ga werken, gisteren kreeg ik een hele preek tijdens het avondeten.
Ik kijk Kevin met grote ogen aan en schrijf met koeienletters op de achterkant:
POESIE
Zodra de bel gaat druk ik het briefje in Kevin's handen en loop samen met hem naar de aula.
Kevin en ik zijn al bevriend sinds de brugklas, ik weet het nog heel goed. Toen der tijd was ik nogal een buitenbeentje omdat ik midden in het 1e jaar op deze school terecht kwam. Iedereen had zo al zijn eigen groepje en ik niet. Op een dood normale saaie dag tijdens gym gingen we voetballen. En natuurlijk waren alle meisjes uit mijn klas bang voor de bal en deden dus niet mee. Ik daar in tegen deed fanatiek mee en zat in het team van Kevin. Later die dag kwam Kevin naar me toe en complimenteerde mij, we gingen verder kletsen en het klikte meteen. Verder had ik niet echt mensen waar ik zo goed mee om kon gaan als Kevin.
De dag kroop langzaam voorbij en ik had moeite om mijn gedachte bij de les te houden. 'Alice..' hoorde ik Kevin fluisteren. Ik draaide mijn hoofd naar hem en fluisterde terug 'Wat is er?' 'Kan ik uit school bij jou blijven?' mompelde Kevin. Ik knikte ja en ik draaide mijn hoofd weer richting het bord.
Toen de zoemer voor het laatst af ging en de dag voorbij was, sleurde ik Kevin mee naar mijn kluisje. 'Ben blij dat ik die rot zoemer nooit meer hoef te horen' riep ik richting Kevin.
Eenmaal bij me huis gooi ik mijn fiets op de grond en lopen ik en Kevin naar binnen. Direct loop je naar de woonkamer kast en pak je een klein pakje sigaretten. Ik pak er een uit 'wil je?' Kevin knikt zwijgzaam ja en pakt hem aan. Na een lange stilte hoor ik Kevin mompelen 'Ik kan het niet..' verwarrend kijk ik hem aan. Kevin komt dichter bij me zitten. Ik voel Kevin's hand op mijn knie en voel dat mijn bloed sneller begint te stromen. Kevin kijkt me sprakeloos aan, maar zijn ogen zeggen genoeg. 'Kus me..' mompel ik zachtjes. Kevin aarzelt geen seconde en duwt zijn zachte lippen op de mijne.
Lesson 001: Always be yourself. And if people don't like you that way, they don't know what there missing
Reageer (1)
HAHAHA slaat ze haar wiskunde leraar? (of wilde ze dat doen?)
1 decennium geledenHaha ik moet denken aan wat Inge zei:
Doe niet tijger als je poesie bent