*...TH...* My life in this horrible house! ^38^

Tom pov.

Esther trilt hevig in mijn armen. Ik probeer haar een beetje te kalmeren. Zachtjes praat ik tegen haar. Bill pakt haar handen beet om daardoor contact met haar te krijgen. Maar ze reageert er niet op. Ook totaal niet op wat ik doe. Ze laat zich gewoon tegen me aan trekken door mij.
Vragend kijk ik naar Bill. Misschien weet hij wat we kunnen doen. Schouderophalend kijkt hij me terug aan.
Ik schuif mijn stoel naar achteren en til Esther op mijn schoot. Ik weet zeker dat als wel gewoon had gereageerd, dat ze werkelijk mijn armen van haar had afgeduwd en opgestaan was van mijn schoot.
Maar nog steeds niet reageert ze op mij, of op wie dan ook. Ze zit nog steeds helemaal te trillen in mijn armen. Ik sluit haar in een warme omhelzing. Bill staat op en haalt een glas water voor haar. Ik veeg haar haren uit haar gezicht en fluister tegen haar. Langzaam aan begint ze minder te trillen en steeds meer laat ik haar los, omdat ik aan haar merk dat ze het toch eigenlijk niet wilt.
Dankbaar pakt ze het glas van Bill en drinkt er langzaam van. Als ze dan eindelijk weer rustig op mijn schoot zit, kijken we haar vragend aan. “Zou je willen vertellen wat er daarnet gebeurde toen ik dat stukje aanwees?” vroeg ik voorzichtig aan haar.
Ze knikt en neemt nog een slok van haar water. “Toen jij me naar huis had gebracht en ik naar binnen liep leken de schilderijtjes aan de muur te dansen. Ik dacht dat ik het me maar verbeeldde, maar ze bewogen echt. En toen ik naar boven liep en in de badkamer stond, leek de spiegel boven de wastafel in stukken te schuren en voelde ik aanwezigheid. Net alsof iemand je na staart. Snap je?”
Bill en ik knikte. “Nou, en toen je dat stukje aanwees herinnerde ik me dat weer en leek het alsof alles weer gebeurde.”
Mijn armen had ik weer voorzichtig om haar heen geslagen en ook dit keer slaat ze die niet weg. Ze leunt zelfs wat dichter tegen me aan.
“Jij gaat vanavond niet naar huis toe. Je slaapt mooi hier zo.” Zegt Bill resoluut. Ik zie dat Esther er tegen in wil gaan, maar verstevig mijn greep zodat ze naar me om kijkt. Ik schud mijn hoofd en ze lijkt me te begrijpen. Ze knikt en ik lach haar toe. “Maar mijn spullen dan?” zegt ze en draait haar hoofd terug naar Bill toe.