*...TH...* My life in this horrible house! ^37^

Esther pov.

‘Ik loop naar boven. De oude schilderijen aan de muur lijken te dansen. Boven aan de trap lijkt het pikdonker, nog donkerder dan het normaal al is. Ik knijp even mijn ogen stevig dicht en loop dan verder naar boven. In de badkamer kijk ik in de spiegel boven de wastafel. De gouden rand lijkt in stukken te scheuren. Achter me lijkt het donker terwijl het licht aan is. Ik voel de aanwezigheid in deze kamer. Langzaam aan krijg ik het benauwd en ren ik zo snel mogelijk het huis uit.’
Tom merkt aan mijn houding dat hij iets heeft aangewezen wat er iets mee te maken had en slaat zijn arm steviger om me heen waardoor ik dichter tegen hem aan kom te zitten. Het deert me nu allemaal even niets en ik krijg het koud bij de gedachte aan al die dingen die er toen gebeurde. En ik maar zeggen dat het door die oude vrouw kwam en dood de persoon die hier naast me zat. Rillingen lopen over mijn rug. Zodra Tom dat door heeft, slaat hij zijn andere arm ook om me heen. Verbaasd kijkt Bill op vanuit het boek waar hij in bladerde.
Het rare is dat ik alles wel merk. Ik merk wel dat Tom zijn armen om me heen heeft geslagen en me dicht tegen zich aan trekt, ik merk wel dat Bill me vragend aan kijkt, maar op een één of andere manier komt het niet goed binnen. Aan de ene kant wil ik Tom van me weg duwen, maar aan de andere kant vind ik het fijn dat er nu iemand mij vasthoud. Ik wil Bill zijn vragende blik beantwoorden, maar ik kon geen normaal woord uit mijn mond formuleren. Ik wil slapen en pas weer wakker worden wanneer alles voorbij is en ik me weer veilig kan voelen in mijn eigen huis.