Trekkingsdag .1

De Trekking. Dag van de Trekking. Trekkingsdag. Hoe je het ook noemt, het blijft slecht klinken, wetend wat het betekent. En op die momenten, die momenten waarop je dood mogelijks heel dicht bij komt, moet je je opmaken alsof het je verjaardag is. Die momenten waarop je het woord “dood” in je hoofd weerkaatst wordt, ben je nooit mooi genoeg op gemaakt. Mensen – kinderen – die het uitschreeuwen omdat het Capitool even een spelletje met ze wil spelen. Maar ik zou het ook doen. ik zou het ook uitschreeuwen mocht mijn naam ooit getrokken worden. Nu wens ik, uit het diepste van mijn hart, dat mijn naam nooit in de handen van Effie zal komen. En wat ik het hele jaar door zou willen, al mijn hele leven lang, is familie zijn van een winnaar. Hen werd veiligheid beloofd voor de rest van hun leven, en elke maand hun winnaarsgeld. Geen reden tot een nabije dood. Maar ik zal nooit familie zijn van een winnaar. Broers of zussen heb ik niet, en mijn moeder is al te oud. Je kan pas getrokken worden wanneer je tussen de 12 en 18 jaar oud bent. Mijn moeder is dus al ouder. En mijn vader zal ook niet kunnen winnen, want, niet alleen zou hij al te oud zijn, hij is dood. Een pijnlijke, trage dood. Hij wist maar al te goed wat er gebeurde. En erg lang geleden is hij niet gestorven. Ongeveer twee jaar geleden kwamen er nieuwe vredesbewakers in district 12 die zonder schrik doodden. Zelfs de kleinste overtreding werd beboet. Maar niemand – buiten hij en de vredebewaker die zijn mond niet meer opendoet tegen mij en mijn moeder – weet waardoor mijn vader gestraft werd. Plots hing hij vast aan de schandpaal die nog maar enkele dagen in de midden van het plein stond. Peeta Mellark, de winnaar van de 74ste Hongerspelen, had de vredesbewaker nog kunnen stoppen. En terwijl hij met de vredesbewaker praatte, namen mensen – die me later vertelden dat zij ook twee winnaars zijn – mijn vader van de paal en brachten hem naar een huis in de winnaarswijk. De moeder van de winnares van de 74ste Hongerspelen – Katniss – verzorgde mijn vader. Maar helaas stierf hij op de keukentafel van de familie. Al twee jaar leef ik zonder hem, maar help ik toch nog steeds de mensen zover ik kan. Ik geef hen zoveel wol als ik hen maar kan geven van mij schaap. De andere bollen verkoop ik aan de deur, en van degene die nog overblijven maak ik mijn eigen kleren. Sommige van die kleren houd ik zelf, terwijl ik de andere weer probeer te verkopen. Nu ken ik de winnaars – Peeta, Katniss en Haymitch – al zeer goed. Ze zijn een van mijn beste klanten, en vooral dankzij hun gulheid kan ik eten kopen en verder leven. Zij leven ook verder van het beetje eten dat ik hen soms geef van de eekhoorns die soms over de straat lopen. Want nu Katniss niet meer kan jagen in de bossen van district 12 door de strenge bewaking van de vredesbewakers, heeft zij en haar familie ook geen vlees meer om te eten. Je zou denken : ze hebbe toch grld genoeg om vlees te kopen? Ja, maar er is geen vlees. Terwijl ze in het Capitool weer overgeven zodat ze meer kunnen eten, heeft Katniss me eens vertelt toen ik aan haar deur stond. Ze heeft me al veel vertelt, en zo weet ik ook dat haar liefde voor Peeta niet echt was, tot ze voor de tweede keer uit de Hongerspelen kon ontsnappen. Toen ze Peeta zag, gehersenspoeld, wist ze dat ze niet zonder Peeta kan leven.