13

"Britty, Britty wakker worden!" gilt Ruben. Ik schrik wakker. Alweer die stomme droom. Zo klaarwakker als ik ben loop ik naar beneden en pak ik een glas water.

De volgende dag als ik door die geweldige wekker wakker wordt, strompel ik uit bed en loop ik naar Rubens kamer. Als ik zie hoe lief hij ligt te slapen bedenk ik me opeens. Ik laat die jongen lekker liggen en maak een heerlijk ontbijt voor hem.
Ik loop naar beneden en zoek eerst op google naar een 'echt Engels ontbijt' en verzamel dan de spullen.

Na een halfuurtje komt Ruben al naar beneden. "Britty, moeten we niet naar school?" Ik glimlach. Ik zie aan zijn ogen dat hij er niks van snapt. "Het is woensdag?" vraagt hij verward. "Ruben, papa kan zeggen wat hij wil, maar wij gaan niet naar school. Niet deze week in ieder geval. Volgende week zullen we het weer eens opnieuw moeten proberen." Hij lacht en zucht opgelucht. "Nu gaan we eerst eens lekker ontbijten." Hij knikt en gaat stralend tegenover me zitten. "Vind papa dat wel goed dan?" vraagt hij lichtelijk geschrokken. Ik schud mijn hoofd. "Nee, we moeten hier ook niks over zeggen, maar hij zal het toch niet in de gaten hebben dat we 3 dagen vrij nemen voor onszelf. Ik zal zo de school even bellen, maar maak je maar geen zorgen. We zeggen wel tegen pap dat we vroeg vrij zijn. " Hij knikt ongemakkelijk en begint te smullen van zijn ontbijt.

"Pap, Ruben en ik zijn vrij, we gaan naar de stad wat dingetjes voor onze nieuwe kamers kopen, is dat goed?" vraag ik hem aan de telefoon. Stiekem lopen we allang in de stad, hebben we gelunched bij een leuk restaurantje en al duizenden grappige en gekke kleren gepast. Gelukkig maar dat mijn vader er niet moeilijk over doet. Zolang we hem maar verder niet storen met zijn werk vind hij alles best. "Britty, wil je Niall vragen of die ook komt?" Ik kijk Ruben raar aan. "Waarom Niall?" vraag ik verbaasd. "Hij is zo aardig!" zegt hij enthousiast. Vooruit dan maar. "Wil jij hem bellen?" vraag ik hem. Hij knikt enthousiast en ik geef hem mijn mobiel. "Niall! Hoe is het!" begint hij enthousiast een gesprek. Ondertussen lopen we verder, opzoek naar een leuke winkel voor woondecoratie. Lachend luister ik wat Ruben allemaal te vertellen heeft tegen Niall. "Britty heeft geregeld dat we deze week vrij zijn, cool he! En we gaan zijn nu opzoek naar leuke spulletjes voor onze nieuwe kamers. Weet jij misschien een winkel? Weetje wat, anders kom je even hier heen!"
Als hij opgehangen heeft overhandigd hij me de telefoon. "Geregeld." zegt hij met een grijns op zijn gezicht. "Dus Niall komt?" Enthousiast knikt hij zijn hoofd. "En Zayn gaat mee" 'Zayn' Schiet het door m'n hoofd. "Hoezo Zayn?" Ruben haalt zijn schouders op. "Dat wou hij graag ofzo." antwoord hij ongeïnteresseerd.

Als we even later met z'n allen bij de Mac zitten moet Niall eerst nog even 3 menu's bestellen. 1 voor nu, 1 voor onderweg en 1 voor Ruben. Hij weet toch dat Ruben hem niet op krijgt in zijn eentje, maar dan zou hij wel helpen zei die met een grijns. Zayn en ik staan buiten te wachten. "Wil je er ook eentje?" vraagt Zayn als hij een sigaret opsteekt. Ik schud mijn hoofd. "Rook je niet?" "Niet waar Ruben bij is." zeg ik zachtjes. Begrijpelijk knikt hij zijn hoofd. Als Ruben en Niall er aankomen gelopen gooit hij zijn peuk wel. "Dan doe ik dat ook niet!" lacht hij lief. Verlegen lach ik terug.

De hele dag voel ik me al aangestaard. We lopen nu in een of ander winkelcentrum die Niall en Zayn ons perse moesten laten zien. Ik moet toegeven, het is er echt geweldig! Ruben en ik hebben al aardig veel gekocht. Ik heb een Leuke fotolijst gekocht voor 30 kleine foto's. 2 Leuke schilderijtjes met mooie teksten erop en verf. Grijze verf. Ik had me voorgenomen 1 muur te schilderen, alleen wist ik nog niet welke kleur. Zayn was zo verstandig om me grijs aan te bevelen; een mooie rustige kleur die bij alle andere kleuren kan. Ook hadden ze beloofd dat ze zouden meehelpen met schilderen, wat ik echt niet nodig vond. Maar hun vonden het wel leuk.
"Britty, kan je goed koken?" vraagt Zayn opeens. Verbaasd kijk ik hem aan. "Gaat wel, denk ik?" "Jaa Britty kan hartstikke goed koken!" gilt Ruben er door heen. Beschamend kijk ik naar de grond. "Is dat zo ja?" grijnst Zayn. Ik haal ongemakkelijk mijn schouders op. "Vraag het dan" dringt Niall Zayn aan. "Wat moet je vragen?" vraag ik nieuwsgierig. "Bij ons in huis hebben we een regeling, elke woensdag eten we bij iemand anders." verteld hij. "Dus?" "Ik ben vanavond aan de beurt. En ik wou vragen of je mee wilt helpen met koken?" Hij kijkt verlegen naar de grond. "En Ruben mag dan ook gewoon blijven eten." vult Niall erachter aan met een knipoog naar Ruben. "Dat moet je doen Britty!" roept Ruben enthousiast. Ik knik. "Ik vind het prima!" Ik ben allang blij dat ik dan niet thuis hoef te eten bij Xandra, aangezien papa toch wel weer aan het werk zou zijn.