Exo 41.

Onwennig lopen de meisjes naar binnen. Er is al aardig wat volk, dus ze kijken allemaal rond of ze hun date vinden. Of ja, Paula en Mellanie kijken rond.
"Ik zie Didi! Tot straks!" roept Paula boven de muziek, voor ze tussen de mensen verdwijnt.
"Ik ga wel nog wat met jou mee." glimlacht Mellanie.
"Je hoeft niet de hele avond bij me te blijven, ik red me wel."
Mellanie kijkt Femke serieus aan en neemt haar schouders. "Je bent mijn vriendin. Ik laat je niet zomaar achter."
Ondertussen is Paula bij Didi aangekomen. Ze slaat haar handen langs achter voor zijn ogen en bijt op haar lip om haar lach in te houden.
"Paula?" gokt hij.
Ze haalt haar handen weg en hij draait zich naar haar om. Een lach siert zijn gezicht.
"Hoe wist je dat ik het was?" vraagt ze.
"Ik hoopte dat jij het was." grinnikt hij. "En ik denk niet dat eender wie dit zou doen."
"Ben ik dan niet eender wie?" vraagt ze lachend.
Didi slaat zijn armen rond haar middel en trekt haar wat dichter, voor hij zich wat naar haar toe buigt. "Jij bent zoveel meer." fluistert hij in haar oor, voor hij haar weer loslaat.
Paula haar buik kriebelt en ze wendt haar blik af. Didi is echt zo, zo, zo leuk.
"Je ziet er trouwens prachtig uit, Paula." zegt hij lief.
"D-Dank je." ze kijkt hem onzeker aan. "Jij ook."
Didi lacht. "Dank je. W-Wil je dansen?"
"Ja, graag." glimlacht ze.
Didi neemt haar hand en begeleidt haar naar de dansvloer.
Ondertussen staan Mellanie en Femke aan een tafeltje. Kletsen en zo. Mellanie kijkt af en toe rond of ze Os nergens ziet, maar zucht telkens teleurgesteld als hij nergens te zien is. Is het normaal niet de bedoeling dat je bij je date loopt? Haar ogen vallen op Paula en Didi die het enorm naar hun zin lijken te hebben. Ze wordt wel een beetje jaloers als ze dat zo ziet. Zo mist ze Os nog meer. Ze wil er niet aan denken hoe Femke zich nu moet voelen, maar dat komt wel weer goed.
"Os is daar." zegt Femke plots. Ze tikt tegen Mellanie haar arm en wijst naar de deur van de receptie. "Hij is nu naar de receptie gelopen."
"Mag ik even gaan?" vraagt Mellanie voorzichtig.
"Natuurlijk, ik ga even een luchtje scheppen."
Ze lopen even samen richting de uitgang, maar Mellanie slaat af om naar de receptie te gaan. Os staat te praten met een paar mensen en Mellanie kijkt jaloers toe als ze ziet dat het meisjes zijn. Mooie meisjes. Juist, dit is dé perfecte dag om met andere meisjes te praten. Mellanie kucht even subtiel, terwijl ze via de balie naar de andere deur loopt.
"Hey, Mel!" klinkt Os zijn stem door de ruimte.
Mellanie draait zich ongemakkelijk om en forceert een glimlach. "Hoi!"
"Je ziet er mooi uit, Mellanie!" Zegt één van de twee meisjes die bij Os staan.
"Eh.. Dankjewel." zegt ze simpel.
"Wij gaan maar eens." zegt het andere meisje als ze opmerkt hoe Mel en Os elkaar staan aan te kijken.
Van zodra de meisjes weg zijn loopt Os naar haar toe en drukt hij meteen zijn lippen op de hare. Het korte, stiekeme kusje geeft Mellanie kriebels over haar hele lijf.
"Je ziet er prachtig uit." fluistert hij. "Echt."
Mellanie trekt sarcastisch haar wenkbrauw omhoog. "Die meisjes ook."
"Mel.." zucht hij. "Ik was gewoon aan het praten."
"Ja, dat zag ik."
"Echt!"
"Ja."
"Ik heb nu toch wel al bewezen dat ik veranderd ben?" zegt hij, voor hij zachter verder gaat, "Jij bent de enige voor me, Mel. Dat meen ik."
Voorzichtig glimlacht ze. Als hij haar weer wil kussen draait ze haar hoofd weg. "Niet zo snel, jij." grijnst ze.

Femke zit op een bankje voor het hoofdgebouw. Geen idee hoe lang al. De wind streelt zacht langs haar armen, maar het is niet koud. Het is hartje zomer, dus de temperatuur is echt heel aangenaam. Langzaam kijkt ze omhoog, naar de sterren die schitteren aan de hemel. Zou één van hen Exo zijn? Of zou Exo echt gewoon onzichtbaar zijn voor de mens?
"Stef.. Ik mis je." fluistert ze.
Het liefst van al zou ze nu gewoon naar de bungalow gaan, haar bed in kruipen en slapen. Of toch een poging doen tot slapen. Femke hoopt maar dat ze straks kan slapen, anders is ze morgen een zombie. Freddy heeft hun dan wel de hele voormiddag vrij gegeven, maar in de namiddag heeft ze voetbal op het programma staan.. dus ze kan maar beter een béétje uitgeslapen zijn. Ookal heeft ze niet veel zin om op een bende voetballers te kijken. Ze wendt haar blik af van de sterren en kijkt weer voor zich uit. Als ze denkt aan hoe iedereen plezier maakt binnen, met hun date, voelt ze tranen prikken in haar ogen. Ze zou nu ook zo graag binnen met Stef aan het dansen zijn. Met een zucht steunt ze met haar armen op haar knieën en laat ze haar hoofd in haar handen zakken. Zie haar hier nu zitten. Zielig. De naderende voetstappen merkt ze niet eens op. Ze zucht, bedenkt zich dat ze hier niet zielig moet zitten doen en gaat weer recht zitten. Meteen staat haar hart een tel stil als ze ziet wie voor haar staat. Ze voelt hoe haar handen klam worden en ze lijkt het niet te geloven.
"S-Stef?"
Een glimlach groeit op zijn gezicht. "Hey, Femke."
Ze springt op van het bankje en vliegt rond zijn hals. Meteen slaat hij zijn armen rond haar heen en trekt hij haar stevig tegen zich aan. Femke verbergt haar gezicht in zijn hals en ze snuift zijn heerlijke, buitenaardse geur op. Tranen rollen langzaam over haar wangen en ze snikt zachtjes. Ze kan het niet geloven. Hij is het écht.