Hoofdstuk 4. Op bezoek bij het eendje

Joris liep langzaam naar haar toe, hij was zo verbijsterd dat hij niet keek waar hij liep. Hij struikelde over een fles de twee meter voor de spiegel lag en viel keihard op Jennie! Zodat ze bijden spiegel ingezogen werden! Ze werden een groot zwart gat ingezogen! Het enige dat ze hoorden was Jennie's gil. Opeens kwam er achter het einde van het zwarte gat in zicht. Een paar seconden later ploften ze beiden zacht neer. Er was niks meer van het gat te bekennen... Joris stond al op om de plaats in zich op te nemen. Maar Jennie bleef nog even in sjok liggen. Toen ze ook opstond was dit wat ze zag: ze waren in vlakbij een groot bos geland in het bos stond een huisje, achter haar was alleen maar groot wild gebergte. Links en rechts van haar lagen allemaal heuveltjes meertjes en af en toen een klein boompje. Zullen we daar bij dat huisje gaan kijken? Vroeg Joris aan Jennie. Oké, zei Jennie terug. Ze liepen dus naar het huisje en klopte aan. Er deed een klein eendje open en zei: Hallo! O mijn god! Schreeuwde Jennie uit. Een pratende eend! O, mijn, god! Joris keek naar het eendje alsof hij dacht dat begon te hallucineren. Waarmee kan ik jullie helpen? Vroeg het eendje toen hij de geschrokken bezoekers zag. Joris vermanden zich en zei: uhm, we zijn verdwaald en we hebben geen idee waar we zijn. Kan jij ons misschien helpen? Tuurlijk! Zei het eendje terug. Kom maar binnen!