Care 1

Ik rende het trapje op en liep snel het grote witte gebouw binnen, buiten was het ijzig koud en de sneeuwvlokjes dwarrelden naar beneden. Ik was zoals gewoonlijk veel te laat. Ik liep naar de balie toe en een vrouw keek me vriendelijk aan. "Jij komt zeker voor de casting?" "Ehm, ja." Ik keek de vrouw raar aan, ze kon toch ook gewoon vleeskeuring zeggen. Ik wist inmiddels dat het ging om de nieuwe vriendinnetjes van One Direction. Nee, ik was zeker geen fan van ze maar m'n jongere zusjes heeft me overgehaald. Ja, m'n jongere zusje, ik houd zielsveel van der en doe alles om haar gelukkig te maken. En het geldbedrag kon ik ook zeker goed gebruiken. "De casting is hier de hoek om." zei de vrouw en ik schrok op uit mijn gedachten. Ik knikte snel en liep de hoek om. Ik was de hoek om en stond stil van verbazing. Je zag een hele rij van vrouwen en daarvoor een tafel met One Direction en Simon Cowell. Het was dus letterlijk een vleeskeuring. Ik sloot achter in de rij en keek maar wat op m'n mobiel.

Twee uur later.


Ik was al bijna aan de beurt en had al heel wat huilende vrouwen langs zien komen. De vrouw die voor me stond was aan de beurt en ze werd gewoon behandeld als vuil, ze deden onaardig, ze keken arrogant en keken alleen maar naar haar uiterlijk. Ugh, waarom doe ik dit ookal weer?
"Volgende!" werd er geschreeuwd en ik schrok weer op, wat heb ik vandaag zeg?
Ik stapte naar voren en zette een fake glimlach op. "Wie ben je en hoe oud ben je?" werd me toegesnauwd. Ik keek verbaasd naar Simon. "Katherine Spires en ik ben 19 jaar." zei ik net zo arrogant terug. "Oké." zei hij. Hij keek even opzij naar de jongens, die knikten en zei toen: "Kom dit formulier maar even invullen en misschien hoor je nog iets van ons." snauwde hij. Ik liep naar de tafel toe en zette mijn tas met een plof neer. Ik vulde het formulier snel in en gaf het terug. Ik keek ze vragend aan. "Doei!" zei Harry arrogant. Ik draaide me om en liep snel weg. Toen ik buiten was ging ik meteen naar de Starbucks die hier om de hoek zat. Hier heb ik freakin 2 uur voor zitten wachten?! Ik hoef niets meer van die gasten, dacht ik toen ik de Starbucks in liep. De man achter de toonbank keek mij vragen aan. "Een groene thee, alstublieft." zei ik. De man knikte en liep weg om mijn drankje te halen. Toen ik betaald had en mijn drankje had stapte ik mijn auto in om zo snel mogelijk naar mijn appartement te rijden, ondertussen dronk ik mijn thee. Ik schoof een pizza in de oven toen ik bij mijn appartement aankwam. Nadat ik de pizza ophad ging ik naar mijn slaapkamer. Die make-up haal ik er morgen wel af, dacht ik. Ik ging op bed liggen en viel met alle kleding en al in slaap.