Dansen?

[BillPov]
O mijn goed!Ik zit hier zowat op Milas schoot en ik voel mij echt zo vet leeg!Ik heb mij nog nooit zo triest gevoel!Verlaten en alleen,ja zo voelde ik mij,vroeger,heel lang geleden.Alles veranderde toen Mila in mijn leven verscheen.Een lichtpunt,een zonnestraaltje dat precies op mij neerviel.Ik mocht dan nog niet zoveel van haar afweten maar ik was zeker dat dat niet nodig was.Weet je waarom?Omdat dat kietelend gevoel in mijn buik maar niet wil verdwijnen.Het zorgt ervoor dat ik adem,dat mijn hart klopt,onwijs snel.Bij die gedachte omhels ik Mila nog steviger.Als ik op haar plaats zou zijn had ik vast gezegd dat het pijn deed.Maar Mila zweeg,zij staarde voor zich uit.Ik verstopte mij gezicht in haar nek.Ik voelde mij een klein kind wiens speelgoed werd afgepakt door een oudere gemeen broer.En ik ging natuurlijk alles vertellen,en later zat ik op mijn moeders schoot te huilen.En nu,nu,als ik nu niet 19 zou zijn had ik en excuus,ik zou kunnen schreeuwen van de pijn,gillen,en huilen.Heb je ooit zoiets gevoeld?Iemand die ervoor zorgde dat je opstond in de ochtend,dat je in slaap valt `s nachts...Zo laat Mila mij voelen.Alsof ik heel mijn leven op deze eene moment moest wachten.En nu,is dat moment gekomen en ik laat hem niet los.Nooit.`Bill...`zegt Mila bijna onhoorbaar.`Ik laat je echt niet los!`zeg ik tegen haar.`Je hoeft ook niet,kom gewoon morgen,meteen als je wakker bent.Ik zal wachten.`Het zorgt ervoor dat ik mij iets beter voel,maar waarom voel is de tranen in mijn ogen?Ik vraag mij af wat er met mij gebeurt.`Als je het nu nog niet doorhebt dan weet ik het ook niet meer!`zegt mij een stem in mijn hoofd.`Ik zal er zijn,maar als ik nou 5 uur `s ochtens kom.Wat dan?`vraag ik.`Wel,denk je echt dat ik dan nog ga slepen?`vraag Mila mij.`Nee.`antwoord ik.Samen lachen wij flauwtjes.Langzaam ga ik van Milas schoot.Ik doe de deur van haar auto open.Ik merk dat Mila met mij mee uitstapt.Ik geef haar een laatste knuffel en een kus op de wang.Ik kan het niet laten om haar gezicht niet te strelen.Dus doe ik het lekker :p .`Ik zal je missen.`mijn ogen kijken naar beneden,sip.`Bill...`begint Mila.`daar bestaan gsm`s voor!`en ze drukt mij een papiertje in de handen.Ik zie hoe zij omdraait en na een paar minuten is zij er niet meer.Ik glimlach.Dat ik daar eerder niet aan had gedacht.Wel mijn beltegoed zal er snel aangaan,maar dat kan mij helemaal niets schelen.Het belangerijkste is dat wij nu meer contact hebben.Hmm,in zo`n geval moet ik een of ander overwinning dansje bendenken.Ik draai mij rond met mijn armen bewegend.`Bill!`hoor ik,maar natuurlijk let ik er niet op en doe voort.`Waar ben je in hemels naam mee bezig?`ik herken de stem van mij liefste broer.Ik stop en kijk hem aan,volgens mij schrok hij er zelfs van.Hij kwam dichter bij mij staan en keek naar het papiertje in mijn handen.`Dat je zo`n dansje doet om een telefoonnummer.`klaagt hij.`Pff,het is het allemaal waard.`en ik kijk hem met een al-jouw-telefoonnummers-zijn-echt-niet-zoveel-waard-als-deze blik.En hij geeft mij een -het-zal-wel blik terug.Ik steek mijn tong uit.`He,zoeits doe je niet!`zegt Tom op een leerkrachten toon.`Ja meester Tom!`zeg ik op kinderachtige toon terug.`Laat dat niet meer gebeuren,jongeman Kaulitz!`samen lachen wij erom en gaan naar binnen.

[MilaPov]
Ik ben thuis en lig op mijn bed.Niet te geloven dat enkele uren geleden ik nog naast Bill lag en alles was perfect,voor het eerst in mijn leven.Ik weet niet waarom maar ik sta op en loop naar mij atellier.Ik zie het dat ik mee had genom toen ik op het dak was.Ik glimlach en doe hem open.Eeen geschtetste zonsonopgang zie ik voor mijn ogen.Ik blader verder en zie een schets van twee handen die elkaar vasthouden.Ik draai terug en kijk weer naar de zonsopgang.Ik weet wat ik moet doen.