E(n)geltje

Ik hoor hoe iemand Tom roept,en na een ‘Doei’ gaat hij weg.Het dringt allemaal tot mij niet door,waar ben ik en belangerijker,waar is Bill?Ik probeer mij te herinneren hoe het gebouw er uitzag.Hmm,groot en,wel,het leek iets belangerijks te zijn.Misschien een of ander kantoor?Ik heb geen idee,maar Bill ziet er echt niet uit als een boekhouder ofzo...Ik moet lachen om die gedachte,Bill en boekhouding...Haha!Nee,dat gaat niet,maar wat dan wel?Ik weet niet,maar de nieuwsgierigheid begint nu echt naar boven te komen,zo ben ik niet...Zo was ik nooit...Ik kreeg de kans er gewoon niet voor.Door iets wat van achter komt aangekomen.wordt ik uit mijn gedachten gehaalt.Maar ik blijf verstijft naar de grond staren.`Boe!`hoor ik.Langzaam draai ik mij om.Ik kijk naar een persoon dat mij ergens erg bekend voorkomt.Ik kijk nog eens,zwarte haren,hoog opgestoken,schattig.Ik zou zegen `Engel zonder letter N` .Ik krijg een glimlach op mijn mond al vind ik het erg moeilijk om te geloven dat Bill voor mij staat...`Koekoe,ben je er nog?`vraagt hij.Ik knik.`Nou??`vraagt Bill.Ik weet niet wat ik moet doen dus knik ik weer,het ging vanzelf,automatisch...Ik zie een vraagteken op Bill`s gezicht staan,uhm,niet letterlijk natuurlijk.`Je bent onherkenbaar zo.`zeg ik ineens.Bill grinkt en zegt:`Je zou eens moeten zeten,hihi!`Ik begin er niet meer over te vragen,ik krijg het gevoel dat ik het niet wil weten.Mijn hand leg ik op tafel en hou ermee mijn kin omhoog.Bill is ondertussen in de zetel over mij gaan zitten,dus kan ik hem in de gaten houden :p .`Ben je soms teleurgestelt,Mila?`vraagt ie.`Nee,helemaal niet.`antwoord ik.`Wat dan?`wil hij weten.`Ik...`begin ik,`Ik vind het eerder onverwacht.Maar weet je het is de meest schattige face die ik ooit heb gezien!`
`Schattig?Is dat alles?`Bill trekt een pruilip en een nep-teleurgestelt gezicht.Verder...Nou ik weet dat Bill nog naast mij ging zitten en mij een knuffel gaf.Is het eigenlijk wel normaal dat ik mij ,zo geweldig voel bij hem?Het lijkt alsof ik alles aankan,alsof er niet slechts in mijn levern is geweest.Het voelt alsof ik Bill jaren ken,wij hebben elkaar gewoon al lang niet meer gezien,dat is alles.`Ik moet nu gaan.Wil ja mee?`hoor ik op de achtergrond van mijn gedachten.Ik schud van neen.Ik weet niet wat ik zag in Bill`s ogen,verbazing of opluchting.`Ik ben zo terug!`Ik voel een warme plek op mijn voorhoofd dat er niet was totdat Bill mij kuste.Zou het kunnen zijn dat ik verlieft word?Dat ik begin te begrijpen hoe zoiets aanvoelt,dat gevoel die ze in films als `Vlinders in je buik.`beschrijven.Is dat het?Weet je het is raar,het zorgt ervoor dat ik buikpijn krijg,het kietelt ongelooflijk en het zorgt ervoor dat ik honger krijg.Maar het voelt juist,alsof het altijd zo had moeten zijn.En wat ala ik nu kinderachtig hier over denk?Wat is nou `een serieuze relatie?`wat bedoeln mensen ermeer?Dat je over je gevoelens zakelijk bent,of dat het juist allemaal op `vertrouwen` steunt?Dat begrijp ik niet.Maar ik wil het begrijpen!Ik wil alle nieuwe dingen ontdekken,ze leren beheersen,of juist niet...Ik weet het niet.en tegelijk juist wel.Het komt in orde,alles kom goed.

Na zo`n klein half uurtje komt Bill terug.Zijn make-up is hemaal weg,het is zo`n mooie natuurlijke glimlach die hij mij geeft als groet.Ik voel hoe ik vanbinnen smelt,als een ijsje dat kinderen in de zomer kopen,het smelt meteen...Na wat gebabbel,of iets wat er op lijkt,gaan wij door,en Tom dus ook.Ik wist dat het niet eeuwig kon duren,er gaan veel dagen zijn dat ik mijn Bill niet zal zien.Dat wist ik al op voorhand.Het is ongelooflijk stil in de auto en zelfs al wij bij het huis van Bill en Tom zijn,of beter gezegd appartement,blijft het stil.Zwijgend gaat Tom uit de auto.`Dag Mila`hoor ik nog.`Doei Tom.`zegik terug.Bills hoofd draait rustig naar mij toe.`Ik wil niet dat je weggaat.`het is zo onhoorbaar gezegd,zo zielig,iets wat mij doet denken aan een kleuter wiens speelgoed is afgepakt.Voor ik kan reageren springt Bill zowat in mijn armen.`Bill,`begin ik`...wij zien elkaar morgen.`Ik weet niet hoe deze vreselijke woorden over mijn lippen geraakten,het voelde afschuwelijk om zoeits te zeggen.`Morgen is nog lang,ik kan niet zo lang zonder je....`