De volle leegte

[Mila Pov]
Als Bill weg is voel ik een of andere leegte in mij...Ik kan het moeilijk beschrijven, eerlijk gezegt ik probeer dat gevoel zelfs te negeren,wat dus niet lukt.Ik besluit om te gaan zitten.De grotte witte eistoel valt mij heel snel op.Origineel...Ik ga er in zitten.Nu snap ik waarom ze het een eistoel noemen,ik voel mij net kuiken...Haha...Bij die gedachte moet ik lachen.Ik begin het toch verveelend te vinden dat ik hier helemaal alleen zit hoor...Hmmm...Tijd om iets leuks te doen.Met mijn hand reik ik naar de kant van een tafeltje dat in de buurt staat.Ik duw mij af en draai....Wieeeeeeee.Dit doet mij aan mijn kindertijd denken....die ik niet heb gehad.Ik word stil en leun naar achteren.Ik voel mij plots niet zo goed.Ik sluit mijn ogen en haal diep adem.Gelukkig gaat het misselijke gevoel snel weg.Ik zucht.Bill blijft toch wel erg lang weg...Hoeveel make up moet hij nou op?Ik voel hoe iemand aan mijn stoel draait en een seconde later sta ik oog in oog met een jongen.Hij komt mij best wel bekend voor...alleen herrinner ik niet vanwaar.’Ow sorry...’zegt hij.’Is niets.’zeg ik zo stil ik maar kan.Weet je voor sommige mensen is het moeilijk om een persoon goed te bekijken in enkele seconden.Voor mij dus niet .Hij heeft bruine ogen...net zoals Bill....Eigenlijk lijkt hij best wel op hem.Heel veel zelfs...O mijn....Hij lijkt echt super hard op hem.’Ken jij Bill?’Ik weet niet wat mij bezield,het flapte er gewoon uit.’Ja ,tuurlijk,hij is mijn broer!’zegt hij lachend.’Ik ben Tom.’hij steekt zijn hand naar mij uit.En ik moet de seconden gebruiken die ik heb om te beslissen of ik mijn hand zal uitsteken naar hem.Uiteindelijk heb ik door dat ik geen andere keus heb dan hem de hand te schudden.’Mila.’zeg ik,luider dan ik verwachte...’Jij lijkt best wel op hem...’echt waar ik weet niet wat mij bezield maar ik ben echt heel sociaal geworden de laatste tijd...’Ken je hem dan zo goed,dat je het doorhebt?’Er is iets raars in zijn stem alsof ik had moeten weten dat hij Bill’s broer is...Vragend kijk ik hem aan.Hij kijkt mij aan alsof ik een abnormaal schepsel ben.’Ik snap het niet.’zeg ik.’Ik nog minder!’antwoordt Tom.’Ik weet het wel!’hoor ik achter mij zeggen.

He Looks Just Like You...
[Mila Pov]
Als Bill weg is voel ik een of andere leegte in mij...Ik kan het moeilijk beschrijven, eerlijk gezegt ik probeer dat gevoel zelfs te negeren,wat dus niet lukt.Ik besluit om te gaan zitten.De grotte witte eistoel valt mij heel snel op.Origineel...Ik ga er in zitten.Nu snap ik waarom ze het een eistoel noemen,ik voel mij net kuiken...Haha...Bij die gedachte moet ik lachen.Ik begin het toch verveelend te vinden dat ik hier helemaal alleen zit hoor...Hmmm...Tijd om iets leuks te doen.Met mijn hand reik ik naar de kant van een tafeltje dat in de buurt staat.Ik duw mij af en draai....Wieeeeeeee.Dit doet mij aan mijn kindertijd denken....die ik niet heb gehad.Ik word stil en leun naar achteren.Ik voel mij plots niet zo goed.Ik sluit mijn ogen en haal diep adem.Gelukkig gaat het misselijke gevoel snel weg.Ik zucht.Bill blijft toch wel erg lang weg...Hoeveel make up moet hij nou op?Ik voel hoe iemand aan mijn stoel draait en een seconde later sta ik oog in oog met een jongen.Hij komt mij best wel bekend voor...alleen herrinner ik niet vanwaar.’Ow sorry...’zegt hij.’Is niets.’zeg ik zo stil ik maar kan.Weet je voor sommige mensen is het moeilijk om een persoon goed te bekijken in enkele seconden.Voor mij dus niet .Hij heeft bruine ogen...net zoals Bill....Eigenlijk lijkt hij best wel op hem.Heel veel zelfs...O mijn....Hij lijkt echt super hard op hem.’Ken jij Bill?’Ik weet niet wat mij bezield,het flapte er gewoon uit.’Ja ,tuurlijk,hij is mijn broer!’zegt hij lachend.’Ik ben Tom.’hij steekt zijn hand naar mij uit.En ik moet de seconden gebruiken die ik heb om te beslissen of ik mijn hand zal uitsteken naar hem.Uiteindelijk heb ik door dat ik geen andere keus heb dan hem de hand te schudden.’Mila.’zeg ik,luider dan ik verwachte...’Jij lijkt best wel op hem...’echt waar ik weet niet wat mij bezield maar ik ben echt heel sociaal geworden de laatste tijd...’Ken je hem dan zo goed,dat je het doorhebt?’Er is iets raars in zijn stem alsof ik had moeten weten dat hij Bill’s broer is...Vragend kijk ik hem aan.Hij kijkt mij aan alsof ik een abnormaal schepsel ben.’Ik snap het niet.’zeg ik.’Ik nog minder!’antwoordt Tom.’Ik weet het wel!’hoor ik achter mij zeggen.